Η ιστορία του αετού … – Καταρρίπτεται

Ένα ακόμη παραμυθάκι που κάποιοι ως συνήθως το διαβάζουν κατά γράμμα. Λέει το mail που κυκλοφορεί συνήθως σε μορφή παρουσίασης αλλά και σε βίντεο :

Ο Αετός είναι ο μακροβιότερος από τα Αρπακτικά πτηνά. Μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια.

Αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία πρέπει στα 40 του να πάρει μια σκληρή απόφαση. Τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν πλέον να αρπάξουν τη λεία του για να τραφεί. Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό. Τα υπερήλικα και βαριά φτερά του, που οφείλονται στα πυκνά πούπουλα, κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν στο πέταγμα. Του μένουν λοιπόν δύο επιλογές: να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής που διαρκεί 150 μέρες.
Η διαδικασία απαιτεί να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού και να παραμείνει στη φωλιά του. Εκεί ο Αετός χτυπάει το ράμφος του σε ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει. Αφού το αποκόψει, θα περιμένει να φυτρώσει καινούργιο και έπειτα θα αποκόψει τα νύχια του. Αφού φυτρώσουν τα καινούργια του νύχια, αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά. Μετά από πέντε μήνες, ο Αετός πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της Αναγέννησής του και ζει ακόμη 30 χρόνια!
Πολλές φορές για να επιβιώσουμε πρέπει να ξεκινήσουμε μια διαδικασία αλλαγής. Μερικές φορές έχουμε ανάγκη να απαλλαγούμε από παλιές αναμνήσεις, συνήθειες και ξεπερασμένες παραδόσεις.
Μόνο αν απαλλαγούμε από παλιά φορτία, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το Παρόν και να ζήσουμε την παρούσα στιγμή.
Γεγονός είναι ότι κάθε πληροφορία μπορεί να μας δοθεί και με άλλους τρόπους. Μέσω της λογικής ανάλυσης της συμπεριφοράς μας, μέσω κάποιου συμβολικού ή κυριολεκτικού ονείρου, μέσω κάποιου μηνύματος, μέσω μιας σύμπτωσης.
Πάντως το σώμα μας είναι από τους πιο αξιόπιστους “πληροφοριοδότες” για το περιεχόμενο του υποσυνείδητού μας.
Επειδή λοιπόν το σώμα μας συνδέεται με τον νου μας, όπως και κάθε τι άλλο στο σύμπαν, μπορούμε μέσω αυτού να μάθουμε πολλά για τις ενδόμυχες σκέψεις μας. Η σύνδεση αυτή μεταξύ νου και σώματος προκαλεί την εμφάνιση των συναισθημάτων, που είναι η επίδραση που ασκούν οι σκέψεις, οι πεποιθήσεις και οι αναμνήσεις του νου μας επάνω στο σώμα.
Μια σωματική αντίδραση μπορεί να περάσει απαρατήρητη από εμάς. Αν όμως έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στο σώμα, τότε δεν θα μας διαφύγει. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε παρόντες. Πρέπει να είμαστε παρόντες γενικώς, αλλά και ειδικότερα παρόντες μέσα στο σώμα μας.
Σε περίπτωση που κάναμε ή σχεδιάζουμε να κάνουμε μια πράξη που δεν την εγκρίνει η ηθική μας συνείδηση, την αντίδραση του βαθύτερου εαυτού μας επίσης μπορούμε να την διαγνώσουμε στο σώμα μας. Αν αισθανθούμε ότι κάτι αλλάζει δημιουργώντας μια δυσάρεστη αίσθηση, τότε ή πρέπει να επανεξετάσουμε τις προθέσεις μας, γιατί ενδέχεται να βρίσκονται σε ασυμφωνία με την συνείδησή μας, ή να ερευνήσουμε για την ύπαρξη κάποιας αναστολής, που δεν προέρχεται από τον εαυτό μας, αλλά ίσως είναι επήρεια της κοινωνίας.
Το σώμα μας, όπως και ο περίγυρός μας, η ζωή μας, οι συνάνθρωποί μας, μας “μιλάνε” και μας αποκαλύπτουν διάφορες πληροφορίες. Το πρόβλημά μας είναι πως θα μάθουμε να τις διαβάζουμε και πως θα αποκρυπτογραφούμε τα μηνύματα τους.
Αυτό απαιτεί αρκετή παρατηρητικότητα και επίσης την καλή πρόθεση από μέρους μας. Δεν είναι πάντοτε βέβαιο ότι θέλουμε να ακούσουμε αυτό που η ζωή μας διδάσκει. Αν όμως έχουμε αποφασίσει να βαδίσουμε την οδό της πνευματικής εξέλιξης, τότε η παρατήρηση των αντιδράσεων του σώματός μας, όπως επίσης και των “μηνυμάτων” που κρύβονται στα γεγονότα της ζωής, θα είναι μεγάλη βοήθεια.
Ο κανόνας της ανταπόκρισης σε κάποια δική μας δράση είναι γενικευμένος και αφορά τα πάντα. Όπως το σώμα μας ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας, έτσι και η ζωή εμφανίζει γεγονότα, ανάλογα με τις δικές μας πράξεις και σκέψεις. Δίνει και αυτή μια “απάντηση”.
Από την απάντηση αυτή μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά πράγματα για τον εαυτό μας, για την ποιότητα της δραστηριότητάς μας και για την ψυχοσύνθεσή μας. Μ΄ αυτό τον τρόπο κατορθώνουμε να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες της ζωής και να διδαχθούμε από αυτές.
(Από το αποτέλεσμα αποκτούμε γνώση της αιτίας)

==================

Ενήλικος θαλασσαετός τους είδους “αεροψεκαζόμενος ο αφελής”

και το αντίστοιχο αγγλικό κείμενο που έγινε “ξεπατιτούρα” που λέγαμε μικροί:

This is the story of an eagle
The Eagle has the longest life-span of it’s species
It can live up to 70 years
But to reach this age, the eagle must make a hard decision
In it’s 40th year its long and flexible talons can no longer grab prey which serves as food
Its long and sharp beak becomes bent
It’s old-aged and heavy wings, due to their thick feathers, stick to it’s chest & make it difficult to fly
Then, the eagle is left with only two options: DIE or go through a painful process of CHANGE which lasts 150 days
The process requires that the eagle fly to a mountain top and sit on it’s nest
There the eagle knocks it’s beak against a rock until it plucks it out
Then the eagle will wait for a new beak to grow back and then it will pluck out it’s talons
When it’s new talons grow back, the eagle starts plucking it’s old-aged feathers
And after 5 months, The eagle takes its famous flight of rebirth and lives for 30 more years
Why is change needed? Many times, in order to survive we have to start a change process. We sometimes need to get rid of old memories, habits and other past traditions. Only freed from past burdens, can we take advantage of the present.

===============

Ο ισχυρισμός ότι οι αετοί  μπορεί να περάσουν από μια μακρά και επίπονη διαδικασία “αναγέννησης” για να ζήσουν 30 χρόνια ακόμη είναι εντελώς ανόητος.

Οι πληροφορίες του μηνύματος είναι ψευδείς. Οι αετοί φυσικά και δεν υφίστανται  τη διαδικασία της αναγέννησης που περιγράφεται παραπάνω. Στην πραγματικότητα, η ιστορία είναι απλώς μια αλληγορία για την αλλαγή και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική διάρκεια του κύκλου ζωής των αετών. Προφανώς, ο δημιουργός της παρουσίασης εφηύρε την ιστορία της αναγέννησης του αετού ως μέσο για την παρομοίωση του ρόλου της αλλαγής στις ζωές μας. Δυστυχώς, ο συγγραφέας έχει παρουσιάσει την ιστορία σαν να ήταν πραγματική και επομένως πολλοί από τους παραλήπτες έχουν την τάση να το εκλαμβάνουν κυριολεκτικά.

Φυσικά, μια πιο προσεκτική εξέταση αποκαλύπτει αμέσως το παράλογο της ιστορίας. Η ιστορία δεν εξηγεί πώς ο αετός θα μπορούσε ενδεχομένως να επιβιώσει χωρίς φαγητό ή νερό για πέντε μήνες κατά τη διάρκεια του μετασχηματισμού του. Η λογική και η επιστήμη λένε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει (εκτός της περιπτώσεως του είδους της πιο πάνω φωτογραφίας). 

Επιπλέον, τα νύχια και το ράμφος ενός αετού  (τα οποία σημειωτέον είναι κατασκευασμένα από κερατίνη, την ίδια ουσία, όπως τα μαλλιά και τα νύχια μας) συνεχίζουν ν αυξάνονται καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωή του και φυσικά δεν γερνούν κι αχρηστεύονται όπως ισχυρίζεται η ιστορία. Επίσης τα φτερά του συνεχώς αντικαθίστανται (τους παίρνει μισό χρόνο να τ αλλάξουν και φυσικά δεν αντικαθίστανται όλα τα φτερά μαζί σε μια δεδομένη πτερόρροια). 

Οι φαλακραετοί ζουν συνήθως μεταξύ είκοσι και τριάντα χρόνια σ ελευθερία. Η διάρκεια ζωής σε σχέση με άλλα είδη αετών μπορεί να ποικίλλει, αλλά κανένα γνωστό είδος δεν μπορεί να φτάσει τα εβδομήντα χρόνια στην άγρια φύση.
Οι ιστορίες της αναγέννησης, όπως εκείνη του μυθικού φοίνικα που αναδύεται από τις στάχτες του, αποτελούν μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού για χιλιάδες χρόνια. Το φιλοσοφικό μήνυμα πίσω από την ιστορία – ότι θα πρέπει συχνά να υποβληθούμε σε μια επώδυνη και παρατεταμένη διαδικασία αλλαγής στις ζωές μας, προκειμένου να αναπτυχθούμε πνευματικά και να προχωρήσουμε προς τα εμπρός – είναι κάτι που σίγουρα αξίζει να το προσέξουμε. Ωστόσο, η ανόητη ιστορία που χρησιμοποιείται ως όχημα για όλους στο μήνυμα, απλά καταστρέφει την αξιοπιστία της.
Τέλος ν αναφέρουμε ότι στις διαφορετικές παραλλαγές του μηνύματος που κυκλοφορούν παρατηρούμε κι άλλα παράξενα. πχ σε ορισμένες διαφάνειες, ο αετός φαίνεται στις φωτογραφίες να είναι ένας φαλακραετός, ενώ σ άλλες ένα διαφορετικό είδος (πχ ο χρυσαετός). 

Ο ισχυρισμός “ο αετός έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του είδους του” είναι αναληθής.  Οι παπαγάλοι και άλλα είδη πουλιών είναι γνωστό ότι ζουν περισσότερο από τους αετούς…

Μύθοι σχετικά με αετούς μπορείτε να βρείτε, ένα σωρό, εδώ 

by antichainletter