Ποιοι είμαστε
Αρχική Οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες δεν είναι επικίνδυνεςΔΙΑΦΟΡΑ

Οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες δεν είναι επικίνδυνες

22 Νοε
2014

@

Ευαίσθητο περιεχόμενο

Αυτή η εικόνα περιέχει ευαίσθητο περιεχόμενο το οποίο μπορεί για κάποιους χρήστες μπορεί να είναι προσβλητικό ή ενοχλητικό

Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε πριν 9 έτη.

-“Κι άλλο αναψυκτικό θα πιείς;”

-“Ναι, άλλο ένα, γιατί;”

-“Γιατί αγόρι μου δεν σου κάνουν καλό”

-“Γιατί ρε μάνα;”

-“Άσε τον μαμά, νομίζει πως τα ξέρει όλα.” λέει η αδερφή μου

-“Μα δεν είπα πως τα ξέρω όλα, αντιθέτως ρώτησα να μάθω γιατί!”

-“Ναι, σε ξέρω, μόλις σου πω κάτι θα αρχίσεις να με ρωτάς πως το ξέρω, ποιές έρευνες το λένε και άλλα παρόμοια.”

-“Κακό είναι να βεβαιώνουμε τις πηγές μας;”

-“Εσύ να βεβαιώνεις ότι θες, ο κόσμος έχει βουίξει πως η ασπαρτάμη κάνει κακό, οπότε κάνε ότι θες.”

Το παραπάνω είναι μέρος ενός οικογενειακού διαλόγου, όσο καλύτερα μπορώ να τον θυμηθώ, μιας και έγινε πριν καιρό. Από τότε δεν ήθελα να ασχοληθώ με τα τεχνητά γλυκαντικά και ο βασικός λόγος είναι πως έπρεπε να κάνω αρκετό ψάξιμο και να βρω αρκετές πηγές και δεν είχα διάθεση. Αντιθέτως άρχισα να μαζεύω πηγές μία μία, όπως εμφανίζονταν κάθε μέρα, εβδομάδα στα νέα του υπολογιστή μου.

Τελικά έχω μαζέψει αρκετές για να παρουσιάσω την άποψη της επιστήμης για το θέμα.

Αντίθετα με την “κοινή” άποψη, οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες δεν προκαλούν καρκίνο, αυτισμό, πάρκινσον, αλτσχάιμερ, πνευμονία και πονόλαιμο.

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Δέχομαι πως είναι λογικό οι άνθρωποι να φοβούνται κάτι που δεν ξέρουν. Με τους ρυθμούς που τρέχει η τεχνολογία θα ήταν περίεργο αν εμείς μπορούσαμε να την ακολουθήσουμε σε ικανοποιητικό βαθμό. Παράλληλα με το φόβο του νέου υπάρχει και η επίσης υπερβολική αγάπη σε οτιδήποτε φυσικό, η οποία έχουμε δει πολλές φορές πόσο αδικαιολόγητη είναι.

Ο συνδυασμός των δύο πολλές φορές οδηγεί σε φοβίες που δεν βασίζονται σε λογικά επιχειρήματα αλλά σε συναισθήματα, μύθους και παραπληροφόρηση.

Από τις τεχνητές γλυκαντικές ουσίες που χρησιμοποιούμε, τρεις ξεχωρίζουν για την ιστορία που τις ακολουθεί.

artificialsweeteners

1. Ζαχαρίνη

Η ζαχαρίνη είναι από τις πιο παλιές τεχνητές γλυκαντικές ουσίες. 50 έρευνες έχουν γίνει για τις συνέπειες της ζαχαρίνης σε αρουραίους. Σε 20 από αυτές οι αρουραίοι έτρωγαν ζαχαρίνη για 1,5 χρόνια! 19 από αυτές τις έρευνες δεν βρήκαν τίποτα. 1 από αυτές βρήκε αυξημένες πιθανότητες καρκίνου της ουροδόχου, αλλά μη βιάζεστε να καταλήξετε σε καταδικαστική απόφαση μιας και ήταν σε ένα είδος αρουραίου που είναι επιρρεπές σε μολύνσεις από το παράσιτο της ουροδόχου, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο.
Οι επιστήμονες όμως, σωστά, δεν σταμάτησαν σε αυτές τις 50 έρευνες και προχώρησαν σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.
Δοκίμασαν το ίδιο σε δύο γενιές αρουραίων, μπαμπά και γιόκα ή κόρη. Τα στοιχεία έδειξαν πως οι αρσενικοί αρουραίοι της δεύτερης γενιάς είχαν αυξημένο ρίσκο για…..έλα….μαντέψτε…..καρκίνου της ουροδόχου. Εξαιτίας αυτών των αποτελεσμάτων κάποιες χώρες απαγόρευσαν τη ζαχαρίνη ενώ στις ΗΠΑ άρχισαν να βάζουν προειδοποιήσεις στα προϊόντα που την περιείχαν. Αλλά ο σύνδεσμος μεταξύ ζαχαρίνης και καρκίνου δεν βρέθηκε όμως στους ανθρώπους. Με άλλα λόγια αυτός ο ασθενής σύνδεσμος μεταξύ ζαχαρίνης και καρκίνου της ουροδόχου που βρέθηκε στους αρουραίους, δεν βρέθηκε στους ανθρώπους.
Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν πως καρκίνος στους αρουραίους δεν σημαίνει και καρκίνος στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν δώσεις στους αρουραίους βιταμίνη C, σε ίδιες ποσότητες με της ζαχαρίνης, θα προκαλέσει καρκίνο της ουροδόχου.
Αλλά κανείς δεν προσπαθεί να καταργήσει τη βιταμίνη C και μάλιστα στο internet πωλείται σαν φάρμακο κατά του καρκίνου! Εντυπωσιακό;
Από τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία πως η ζαχαρίνη προκαλεί καρκίνο. Πάμε στο επόμενο.
2. Συκλαμίδη (ελπίζω να το μεταφράζω σωστά)
Το 1958 δόθηκε έγκριση από το FDA για χρήση της συκλαμίδης στην Αμερική. 20 χρόνια αργότερα μια έρευνα έδειξε πως η συκλαμίδη αύξανε τις πιθανότητες καρκίνου…πάμε πάλι…μαντέψτε…ναι, στους αρουραίους. Αυτό βέβαια είχε σαν αποτέλεσμα να απαγορευτεί σε διάφορες χώρες. Μερικά χρόνια αργότερα ξανά επετράπη η κυκλοφορία παντού εκτός των ΗΠΑ.
Σε μια έρευνα οι επιστήμονες τάισαν ομάδες πιθήκων 0 ποσότητες συκλαμίδης (control group), 100γρ/σωματικό κιλό συκλαμίδη ή 500γρ/σωματικό κιλό συκλαμίδη για 24 χρόνια κάθε μέρα! 500γρ/κιλό είναι σαν να πίνουμε 30 κουτάκια αναψυκτικού την ημέρα. Τώρα αυτό το εντυπωσιακό νούμερο φανταστείτε πως το πολλαπλασιάζετε για κάθε μέρα του χρόνου, για 24 χρόνια! Ακόμα και εγώ που λατρεύω τα αναψυκτικά δεν μπορώ να καταναλώσω πάνω από 5 κουτάκια, όχι 30. Πόσο μάλλον για 24 χρόνια!
Στο τέλος της έρευνας οι μαϊμούδες θανατώθηκαν και έγινε αυτοψία. 3 από αυτές στα γκρούπ που έπαιρνε συκλαμίδη είχαν καρκίνο. Αλλά ήταν διαφορετικά είδη καρκίνου σε διαφορετικά μέλη του σώματος και ήταν κοινοί τύποι καρκίνου σε μαϊμούδες.
Το συμπέρασμα ήταν πως δεν υπήρχε κίνδυνος ακόμα και με τόση συκλαμίδη που ίσως να ξεχείλιζε από τα αυτιά των συμπαθών πρωτευόντων. Παρολαυτά η πολιτική των ΗΠΑ δεν άλλαξε και η συκλαμίδη δεν άρχισε να ξανακυκλοφορεί.
3. Ασπαρτάμη
Εγκρίθηκε το 1981 από το FDA αλλά οι τρομακτικές ιστορίες ξεκίνησαν το 1996. Μια έρευνα εμφανίστηκε που έλεγε πως υπήρχε αύξηση των περιπτώσεων καρκίνου του εγκεφάλου και έθετε το ερώτημα αν υπάρχει σχέση μεταξύ καρκίνου και ασπαρτάμης.
Καταλαβαίνετε πως τα ΜΜΕ έκαναν πάρτυ. Άρθρο σε άρθρο, στόμα σε στόμα, μια απλή υπόθεση πήρε γιγαντιαίες διαστάσεις και ακόμα και σήμερα δεν έχει κάτσει ο κουρνιαχτός.
Αυτό που όλοι όμως αμελούν να αναφέρουν είναι πως έρευνες του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Καρκίνου έδειξαν πως η αύξηση σε αυτό το είδος καρκίνου, το οποίο η έρευνα συνδέει με την ασπαρτάμη, άρχισε το 1973, 8 χρόνια πριν κυκλοφορήσει η ασπαρτάμη!
Επίσης, τα περισσότερα περιστατικά καρκίνου τα έβλεπαν σε άτομα άνω των 70 που δεν είναι και οι μεγαλύτεροι λάτρεις αναψυκτικών διαίτης.
Μια έρευνα double blind σε ανθρώπους που αυτο-αποκαλούνταν “ευαίσθητοί στην ασπαρτάμη”, έδειξε πως η ασπαρτάμη δεν προκαλεί πονοκεφάλους, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονταν.
Άλλη έρευνα έδειξε πως η ασπαρτάμη δεν επηρέαζε τη μνήμη, τη συμπεριφορά ή τη διάθεση.
Μια ακόμα έρευνα του 2006 ακολούθησε περισσότερους από 285.000 άνδρες και 190.000 γυναίκες και δεν βρήκε καμία σχέση μεταξύ ασπαρτάμης και λευχαιμίας ή καρκίνου του εγκεφάλου.
Τελικά υπάρχει κάποιο πρόβλημα που να προκύπτει από την κατανάλωση των τεχνητών γλυκαντικών; Ίσως ένα. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος πίνει ένα light ποτό και μετά, βασισμένος στο γεγονός πως δεν πήρε πολλές θερμίδες από αυτό, αποφασίζει να φάει μια πάστα ακόμα σαν επιβράβευση για την επιλογή του. Τέτοιες συμπεριφορές οδηγούν βέβαια σε παχυσαρκία, αλλά για αυτό δεν φταίνε οι γλυκαντικές, αλλά το μυαλό μας.
Αρκετοί θα μου πουν “αν σου αρέσουν τόσο πολύ να τα τρως εσύ”. Δεν έχω αντίρρηση με αυτό το σχόλιο. Προφανώς ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να καταναλώσει ότι θέλει και εγώ δεν προσπαθώ να αλλάξω τις συνήθειες κανενός. Αυτό που με ενοχλεί, όπως συνήθως, είναι οι δηλώσεις που δεν βασίζονται στα στοιχεία, αλλά στους μύθους και στις προσωπικές εμπειρίες, που έχουμε πει πόσο άχρηστες είναι για τη δημιουργία ασφαλών συμπερασμάτων.
Κάθε μέρα τα παιδιά μου ζητάνε ένα σωρό γλυκά. Κάποια τα παίρνουν, τα περισσότερα όχι. Με βάση όλα τα παραπάνω, αν είχα να επιλέξω μεταξύ ενός αναψυκτικού με ζάχαρη και ενός με τεχνητές γλυκαντικές ουσίες, θα επέλεγα εύκολα το δεύτερο γιατί πλέον γνωρίζουμε τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η υπερκατανάλωση ζάχαρης. Δεν μπορεί να δέχεστε τις έρευνες που δείχνουν τα προβλήματα της ζάχαρης και να μην δέχεστε τις έρευνες που δείχνουν την ασφάλεια των τεχνητών γλυκαντικών!
Ή μήπως μπορείτε;
Greek Skeptic
ΠΗΓΕΣ
  • http://www.cancer.gov/cancertopics/factsheet/Risk/artificial-sweeteners
  • http://annonc.oxfordjournals.org/content/15/10/1460.full
  • http://ajcn.nutrition.org/content/68/3/531.full.pdf
  • http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16985027

Αρθρογράφος - Ερευνητής