Καταρρίπτεται: Αεροψεκασμοί και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία προκαλούν την ηλιακή άλως και σύννεφα που ιριδίζουν

Ένα πολύ συχνό φαινόμενο στη μπουρδολογία και τη ψευδο-επιστήμη είναι η δημιουργία στοιχείων προς υποστήριξης μίας ψευδούς υπόθεσης (συνήθως συνωμοσιολογικής) μέσω λανθασμένων συμπερασμάτων. Τα λάθη αυτά έχουν σαν αιτία την άγνοια, η οποία μάλιστα δεν γίνεται αντιληπτή με αποτέλεσμα oι ισχυρισμοί να αυτο-καταρρίπτονται μέσω άκυρων αναγωγών.

Σε αυτό κατατάσσεται κι η ιστορία με τα σύννεφα ή ίχνη συμπύκνωσης που φαίνονται να ιριδίζουν.

Ιριδίζον σύννεφο – κάποιοι πιστεύουν ότι δημιουργούνται ως αποτέλεσμα χημικών ψεκασμών ή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Ηλιακή άλως 22 μοιρών – άλλο ένα οπτικό φαινόμενο το οποίο κάποιοι θεωρούν ότι προκαλείται από τους αεροψεκασμούς

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή εξετάζοντας τους ισχυρισμούς των οπαδών της θεωρίας των αεροψεκασμών. Συχνά πυκνά στα μπλόγκ και στα γκρούπς που συζητούν αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται φωτογραφίες που έχουν ληφθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου που παρουσιάζουν νέφη τα οποία φαίνεται να ιριδίζουν, δηλαδή να εμφανίζουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αν κι οι ισχυρισμοί τους είναι πολλοί και διάφοροι το ζουμί είναι ότι για εκείνους τέτοια οπτικά φαινόμενα αποδεικνύουν την ύπαρξη των αεροψεκασμών και επιβεβαιώνουν τις φοβίες τους.

Σε περίληψη αυτό το συμπέρασμα βασίζεται στα παρακάτω αξιώματα

1. Τέτοια φαινόμενα δεν είναι φυσιολογικά
2. Ο ιριδισμός είναι αποτέλεσμα των χημικών ή ρινισμάτων αλουμινίου ή άλλων μετάλλων με τα οποία μας ψεκάζουν
3. Ο ιριδισμός είναι αποτέλεσμα ιονισμού (ή κάτι τέτοιο) των χημικών ή ρινισμάτων αλουμινίου και άλλων μετάλλων από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από το HAARP ή από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας ή από μυστικές κεραίες (βλ. επιχείρηση ομιχλοπαγίδα)

Το πρόβλημα γι αυτούς όμως είναι ότι κανένα από τα παραπάνω αξιώματα δεν μπορεί να ισχύει. Αντίθετα ο ιριδισμός και οι δακτύλιοι είναι σαφώς φυσιολογικά και εξηγημένα φαινόμενα και αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Αυτό δηλαδή που αρνούνται να πιστέψουν, ότι τα σύννεφα αυτά αποτελούνται από ΝΕΡΟ.

https://www.youtube.com/watch?v=uucYGK_Ymp0

Ο λόγος απλός και διδάσκεται στα σχολεία μας στο μάθημα της φυσικής ώς διάθλαση. Όλοι θα θυμόμαστε το πείραμα με το πρίσμα που ενώ το φωτίζουμε με μία λευκή δέσμη από την άλλη προβάλουν τα χρώματα της ίριδας. Αυτό συμβαίνει γιατί το λευκό φως του ήλιου στην ουσία περιέχει όλα τα χρώματα μαζί. Άρα όλοι συμφωνούμε πως για να υπάρξει ιριδισμός πρέπει το λευκό φως να περάσει μέσα από ένα πρίσμα. Το νερό όταν παγώνει δημιουργεί εξάγωνους κρυστάλλους δηλαδή μικροσκοπικά πρίσματα.

Μορφολογία των κρυστάλλων νερού (πάγου) (http://www.its.caltech.edu/~atomic/snowcrystals/primer/primer.htm)

Όταν λοιπόν τύχει αυτοί οι κρύσταλλοι να βρεθούν σε κατάλληλη γωνία  με το φως του ήλιου τότε λόγω της διάθλασης δημιουργούν την ίριδα (ουράνιο τόξο) που βλέπουμε να προβάλετε πάνω στα σύννεφα τύπου cirrus όπως αυτά που δημιουργούνται από τα ίχνη συμπύκνωσης των αεροσκαφών.

Αντίθετα τα μέταλλα όπως τα ρινίσματα του αλουμινίου τα οποία υποτίθεται ότι μας ψεκάζουν όπως ισχυρίζονται δεν σχηματίζουν πρίσματα και άρα δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ιριδισμό.

Ρινίσματα αλουμινίου – δεν έχουν κρυσταλλική μορφή

Κρύσταλλοι Οξειδίου του Αλουμινίου

Ένα άλλο πρόβλημα αυτών τον ισχυρισμών είναι κάτι το οποίο έχει αναφερθεί ξανά αλλά θα το δούμε με μία άλλη σκοπιά. Η ποσότητες των κρυστάλλων που χρειάζονται για να δημιουργηθούν αυτά τα φαινόμενα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ και δεν είναι δυνατό να ψεκαστούν με 10-20 δήθεν ψεκαστικά αεροπλάνα.

Τα σύννεφα ζυγίζουν αρκετά, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ πυκνά, είναι πολύ μεγάλα. Η ηλιακή άλως (ένα από τα οπτικά φαινόμενα που θεωρούν ότι προέρχεται από τους ψεκασμούς) αποτελείται ουσιαστικά από μια ομίχλη από Θυσάνους. Τα σύννεφα αυτά έχουν πυκνότητα περίπου 0,03 g νερού / m3 (γραμμάρια ανά κυβικό μέτρο). Η ηλιακή άλως 22 μοιρών εκτείνεται προς τα έξω από τις 22 μοίρες, δηλαδή περίπου στις 30 μοίρες.

Τα νέφη που τη δημιουργούν είναι περίπου σε ύψος 12 χλμ και ο ήλιος περίπου 45 μοίρες στον ουρανό. Αυτό δίνει ένα πραγματικό κύκλο της ομίχλης πάγου (12 * εφαπτομένη (30)) = 7 χιλιομέτρων (πολύ χοντρικά). Ένα λεπτό στρώμα τέτοιου νέφους θα πρέπει να είναι 100 μ. Έτσι π * 7000 * 7000 * 100 = 15.386.000.000 κυβικά μέτρα ομίχλης πάγου. Πολλαπλασιάζοντάς το με το 0,03 έχουμε αποτέλεσμα 461580000 g, ή 461 τόνους.

Και αυτό είναι μόνο αν κατά κάποιον τρόπο απλά οι ψεκαστές κατάφερεναν να ψεκάσουν μόνο ένα μικρό λεπτό σημείο του ουρανού ακριβώς μπροστά από τον ήλιο. Στην πιο συνήθη περίπτωση, ο ουρανός είναι καλυμμένος με θυσάνους (ας πούμε 50 χιλιόμετρα προς κάθε κατεύθυνση, η οποία έχει πάχος 1 χλμ ή περισσότερο. Η ποσότητα των κρυστάλλων που χρειάζεται για να δημιουργήσουν μια τέτοια συννεφιά Cirrus είναι πάνω από 200.000 τόνους. Αυτό απλά δεν είναι δυνατόν να γίνει ψεκάζοντας…

Ένα τυπικό ίχνος συμπίκνωσης δημιουργείται από 100-300 τόνους νερού από το καύσιμο. Ωστόσο συχνά μας λένε για τα ίχνη που απλώνουν και σχηματίζουν μια πλήρη συννεφιά μόνο με μια χούφτα από τα αεροπλάνα. Από πού προέρχεται το υπόλοιπο νερό; Η απάντηση είναι ότι προέρχεται από την ατμόσφαιρα. Ο αέρας έχει σχετική υγρασία 70% , που σημαίνει ότι υπάρχουν ήδη εκατομμύρια τόνοι νερό. Η προσθήκη μικρής ποσότητας νερού από τον κινητήρα ωθεί τη σχετική υγρασία λίγο πάνω από 100%, επιτρέποντας το νερό να συμπυκνωθεί σε μικροσκοπικές σταγόνες, οι οποίες στη συνέχεια παγώνουν και κρυσταλοποιοούνται. Οι κρύσταλλοι πάγου συνεχίζουν ν’αυξάνουν από το νερό της ατμόσφαιρας, προσθέτοντας έως και χίλιες φορές το αρχικό τους βάρος δημιουργώντας τα απλωμένα σύννεφα που τρομοκρατούν τους φίλους μας.

Άλλο ένα πρόβλημα σε αυτούς του ισχυρισμούς (των ψεκασμών) είναι το ότι αυτά τα οπτικά φαινόμενα θα είχαν άλλη μορφή αν δεν προέρχονταν από διάθλαση μέσα από μικροσκοπικούς παγοκρύσταλλους αλλά από άλλα χημικά. Ο λόγος είναι ένα φυσικό μέγεθος που ονομάζεται δείκτης διάθλασης. Ο δείκτης διάθλασης ενός μέσου αριθμεί τη σχέση μεταξύ της ταχύτητας που έχει το φως όταν διασχίζει το μέσο, και της ταχύτητας που έχει το φως που διαδίδεται στο κενό. Όταν το φως αλλάζει μέσο διάδοσης αλλάζει και ταχύτητα, κι αυτό έχει επίδραση στην πορεία διάδοσης του φωτός· το φως διαθλάται. Καθώς επιβραδύνει ή επιταχύνει, το φως στρίβει, αν πέφτει υπό γωνία (όχι κάθετα) στην επιφάνεια που χωρίζει τα δύο μέσα. Έτσι ο δείκτης διάθλασης καθορίζει και τη γωνία κατά την οποία αλλάζει η διεύθυνση της διάδοσης του φωτός καθώς αυτό μεταβαίνει από μέσο σε μέσο.

Ο μαθηματικός τύπος του πρίσματος στον οποίο αν όπου Nprism βάλουμε το δείκτη του πάγου και όπου No το δείκτη της ατμόσφαιρας θα δούμε ότι το δ=22μοίρες

Ο πάγος έχει δείκτη διάθλασης 1,31. Οι καθαροί κρύσταλλοι οξειδίου του αλουμινίου έχουν δείκτη διάθλασης 1.76. Ο δείκτης διάθλασης διέπει τη γωνία, και έτσι το οξειδίου του αλουμινίου δεν θα μπορούσε να κάνει ένα άλως 22 °.

Ας συνοψίσουμε λοιπόν τους λόγους για τους οποίους μόνο νερό θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτά τα οπτικά φαινόμενα

1. Εξάγωνοι διαφανείς κρύσταλλοι
2. Αρκετή ποσότητα στην ατμόσφαιρα ώστε το φαινόμενο να γίνει ορατό
3. Κατάλληλος δείκτης διάθλασης

Στη συνέχεια, και πολύ επιγραμματικά αφού πρόκειται για κάτι τελείως ανυπόστατο, θα ασχοληθούμε με τον επόμενο ισχυρισμό ότι οι ιριδισμοί προέρχονται από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Aν έχω αντιληφθεί σωστά η υπόθεση λέει πως οι συνωμότες αφού ψεκάσουν πρώτα με τα ειδικά χημικά “πυροβολούν” με ηλεκτρομαγνητικά κύματα μέσω του HAARP και αλλιώς την ατμόσφαιρα. Όταν τα κύματα χτυπούν τα ψεκασμένα τμήματα του ουρανού κατευθύνονται προς τους πληθυσμούς όπου και κάνουν το κακό τους έργο (βλ. έλεγχος πληθυσμού κλπ). Ο ιριδισμός είναι ένα παράπλευρο φαινόμενο αποτέλεσμα (μάλον ανεπιθύμητο αφού προδίδει τη συνωμοσία) αυτής της διαδικασίας.

Φυσικά αυτό είναι τελείως λάθος. Απλά τα ραδιοκύματα δεν έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ιριδισμό. Αυτό είδαμε πως είναι αποτέλεσμα της διάθλασης του ηλιακού φωτός από τα μικροσκοπικά παγάκια που αποτελούν τα σύννεφα. Μάλλον οι φίλοι μας μπερδεύουν τον ιριδισμό ο οποίος χρειάζεται μία πηγή λευκού φωτός όπως τον ήλιο με φαινόμενα φωτο-ιονισμού. Αυτά τα φαινόμενα όπως το airglow ή το σέλας είναι υπαρκτά και δημιουργούνται από την αλληλεπίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας του ήλιου με την ανώτατη ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολύπλοκης αλληλεπίδρασης φεγγοβολούν κομμάτια της ατμόσφαιρας.

Airglow από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Το πρόβλημα για άλλη μια φορά είναι ότι αυτό είναι ορατό μόνο τη νύχτα. Αντίθετα οι φωτογραφίες των φίλων είναι πάντα μέρα με τον ήλιο φάτσα, και πως να μην ήταν αφού χωρίς εκείνον δεν υπάρχουν αυτά τα οπτικά φαινόμενα. Τέλος οι ποσότητες της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που χρειάζεται για να δημιουργηθούν είναι γιγαντιαίες και μόνο ο ήλιος μπορεί να της παράξει. Στο HAARP κάποτε προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάτι τέτοιο και το αποτέλεσμα κάτι αντίστοιχο μίας πορδής εν μέσω θυελλωδών ανέμων.

Πίνακας του 1500 από τη Σουηδία που δείχνει τα οπτικά φαινόμενα όπως σύννεφα που ιριδίζουν που κάποιοι σήμερα αποδίδουν σε αεροψεκασμούς. Τα αεροπλάνα ανακαλυφθηκαν μόλις 4 αιώνες μετά…

Οι αρχαίοι λαοί είχαν πολλές δοξασίες και προκαταλήψεις ειδικά για τα οπτικά φαινόμενα του ουρανού. Τότε μεταφράζονταν ως θεϊκά σημάδια για κάτι επικείμενο. Σήμερα οι δοξασίες έχουν πάρει άλλη μορφή. Οπτικά ατμοσφαιρικά φαινόμενα έρχονται να συμμετέχουν στην δημιουργία μίας άλλης δοξασίας, αυτής των συνωμοσιών για παγκόσμια διακυβέρνηση και έλεγχο του πληθυσμού. Στο πλευρό των δοξασιών η ψευδοεπιστήμη η ημιμάθεια και η ανοησία είναι εκεί πάντα για να προσφέρουν απλόχερα δήθεν επιβεβαίωση στη νέα αυτή μάστιγα. Το λυπηρό είναι ότι πλησιάζουμε στο μέσο της 2ης δεκαετίας του 21ου αιώνα, πρίν δύο εβδομάδες ομάδα επιστημόνων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος προσεδάφισε ένα ρομπότ σ’ ένα κομήτη 500 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη γη και κάποιο κυνηγούν φαντάσματα στα σύννεφα και στα ουράνια τόξα.

Βιβλιογραφία

http://www.atoptics.co.uk/halosim.htm

http://www.metabunk.org

http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/geoopt/prism.html#c2