Περί κλιματικής αλλαγής και πολικών θερμοκρασιών

Κάτι που με εντυπωσιάζει πάντα όταν προσπαθώ να αντιληφθώ τον τρόπο σκέψης αυτών που θεωρούν ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα κατασκευασμένο μύθευμα είναι οι αντιφάσεις στη λογική τους. Ενώ προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα προφίλ οικολόγου και φυσιολάτρη αντιτίθενται σθεναρά στο γεγονός ότι το κλίμα του πλανήτη μας αλλάζει καταστροφικά και ότι γι’αυτό είναι υπεύθυνος ο άνθρωπος και η αλόγιστη χρήση ορυκτών καυσίμων, δηλαδή η ρύπανση της ατμόσφαιρας. Αυτή φαίνεται η ρύπανση είναι καλή ενώ τα παραμύθια για τους αεροψεκασμούς είναι κακή ρύπανση.

Ισχυρίζονται λοιπόν ότι αυτό το γεγονός για το οποίο συμφωνούν εδώ και χρόνια οι κλιματολόγοι απ’ όλο τον κόσμο είναι απάτη. Δεν υπάρχει, λένε, είναι φτιαχτό από τις κυβερνήσεις για να επιβάλλουν νέους φόρους ή για να δικαιολογήσουν τους υποτιθέμενους χημικούς αεροψεκασμούς ενώ η πραγματική ατζέντα τους είναι η γενοκτονία σε παγκόσμια κλίμακα.

Ειδικότερα τους χειμερινούς μήνες λόγω των καιρικών συνθηκών ακούμε και διαβάζουμε πολύ συχνά ότι το πολικό ψύχος που επικράτησε σε κάποιες περιοχές είναι απόδειξη ότι δεν υφίσταται παγκόσμια υπερθέρμανση και κλιματική αλλαγή. Αυτό το συμπέρασμα μπορεί να φαντάζει λογικό στο περισσότερο κόσμο, βασίζεται όμως σ’ ένα βασικό λάθος. Στη σύγχυση της έννοιας του παγκόσμιου κλίματος με τις καθημερινές καιρικές συνθήκες.

Πολικό ψύχος στην Ουάσινγκτον

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξάνονται κατά μέσο όρο περίπου 0,2 ° C κάθε δεκαετία. Ωστόσο, ο καιρός έχει τα δικά του δραματικά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια αυτής της μακροχρόνιας τάσης. Έτσι, είναι αναμενόμενο να δούμε τοπικά πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, ακόμη και κατά τη διάρκεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να θυμόμαστε ασυνήθιστα γεγονότα όπως καύσωνες ρεκόρ και έντονη παγωνιά. Ο υπολογισμός των μακροπρόθεσμων στατιστικών τάσεων δεν έρχεται τόσο εύκολα όσο η μνήμη εκείνου του φοβερού κρύου πριν λίγους χειμώνες ή το πνιγηρό κύμα καύσωνα του περασμένου καλοκαιριού. Ωστόσο, μπορούμε να μάθουμε κάτι σχετικά με τις τάσεις του κλίματος μελετώντας στατιστικά τις εν λόγω ζεστές και παγωμένες ημέρες.

Καύσωνας στην Ουάσινγκτον

Είναι εύκολο να συγχέουμε τις τρέχοντες καιρικές συνθήκες με τις μακροπρόθεσμες τάσεις του κλίματος, και είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τη διαφορά ανάμεσα στον καιρό και το κλίμα. Είναι σαν να κάθεσαι στην παραλία και να προσπαθείς να καταλάβεις αν η παλίρροια είναι σε πλημμυρίδα ή σε άμπωτη απλά παρακολουθώντας τα επιμέρους κύματα. Η αργή αλλαγή της παλίρροιας είναι “καλυμμένη” από τη συνεχή ανάδευση των κυμάτων.

Κατά παρόμοιο τρόπο, τα συνηθισμένα σκαμπανεβάσματα του καιρού κάνουν δύσκολο να δούμε αργές αλλαγές στο κλίμα. Για να βρούμε τις τάσεις του κλίματος θα πρέπει να εξετάσουμε πώς ο καιρός αλλάζει σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Κοιτάζοντας δεδομένα θερμοκρασίας από τις τελευταίες δεκαετίες φαίνεται ότι τα νέα επίπεδα ρεκόρ ζέστης συμβαίνουν σχεδόν δύο φορές πιο συχνά από τα νέα ρεκόρ κρύου.

Απεικόνιση του λόγου των θερμότερων ημερών προς των ψυχρότερων στις ΗΠΑ τα τελευταία 60 χρόνια

Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι πολύ κρύες μέρες είναι αναμενόμενες. Ωστόσο, υπάρχει μια πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα για επίπεδα ρεκόρ ζέστης αντί ψύχους. Αυτή η τάση προς θερμότερες ημέρες αναμένεται ν’ αυξηθεί, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχίζεται και στον 21ο αιώνα.

Βιλιογραφία

NASA – What’s the Difference Between Weather and Climate?

Skeptical Science – Does cold weather disprove global warming