Ελληνική τεχνοφοβία

Πριν καιρό είχα δει ένα meme που κυκλοφορεί στο Facebook που έλεγε να αφήσουμε τα κινητά, να αποσυνδεθούμε από το wifi και να μιλήσουμε ό ένας με τον άλλο, ή να καλέσουμε τη μητέρα μας.

Κάθε επίκληση στη μητέρα μας είναι έντονα συναισθηματικά φορτισμένη και αγγίζει τις κατάλληλες χορδές.

Αλλά το meme δεν έχει να κάνει με μια επίσκεψη ή ένα τηλέφωνο στη μητέρα μας. Μας προτρέπει να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, τουλάχιστον με το μυαλό μας, και να προσποιηθούμε πως είναι το 1993 οπότε δεν υπήρχαν κινητά, wifi και άλλες τεχνολογικές ευκολίες.

Προσωπικά με ενοχλούν όλες οι ωραιοποιήσεις καταστάσεων οι οποίες δεν ήταν και πολύ ωραίες.

Η ηλικία μου μου επιτρέπει να θυμάμαι το 1994 που ήμουν στρατό, να κάθομαι πάνω από 30 λεπτά στην ουρά στο καρτοτηλέφωνο για να πάρω τη μητέρα μου για να της μιλήσω 5 λεπτά.

Αλλά το θέμα δεν είναι οι προσπάθειές μου να μιλήσω με τη μητέρα μου. Στη τελική, η επιλογή του 1993 στο meme έγινε επειδή πριν από αυτή την ημερομηνία δεν υπήρχαν κινητά, στην Ευρώπη, γιατί στην Αμερική υπήρχαν.

Νομίζω πως αυτό που κρύβεται πίσω από το meme είναι μια τεχνοφοβία. Οι Έλληνες είμαστε τεχνοφοβικοί και αυτό φαίνεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας. Από τις αντιδράσεις στο λεωφορείο χωρίς οδηγό στα Τρίκαλα (όπου πολιτικές σκοπιμότητες χρησιμοποιούν τη τεχνοφοβία για να μη χαθούν θέσεις εργασίας), μέχρι την έρευνα της VPRC για λογαριασμό του Εθνικού Δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας, σε 2.741 ενήλικα άτομα η οποία δείχνει έντονη τεχνοφοβία.

Αν η τεχνοφοβία μας προκαλείται από τη διάθεσή μας να διατηρήσουμε κάποιες θέσεις εργασίας τότε είναι βασισμένη σε σαθρά θεμέλια μιας και η ανάπτυξη της τεχνολογίας πάντα “σκότωνε” κάποια επαγγέλματα.

Αν πράγματι ο στόχος μας είναι να διατηρήσουμε κάποια επαγγέλματα τότε αποτύχαμε παταγωδώς με τον αμαξά, τον αγγειοπλάστη, τον πεταλωτή, τον καλαθοποιό, τον γανωτή, τον αγωγιάτη, τον καρεκλά, τον μυλωνά, τον παγοποιό και πολλά, πολλά άλλα επαγγέλματα.

Αυτά τα επαγγέλματα δεν εξαφανίστηκαν γιατί η τεχνολογία είναι κακιά αλλά γιατί η ζωή προχωρά και όποιος μένει πίσω ξεπερνιέται και εξαφανίζεται.

Αν η τεχνοφοβία μας είναι βασισμένη στη ρομαντική ιδέα που λέει “κάθε πέρσι και καλύτερα”, έχουμε ήδη δείξει πως αυτό είναι λάθος.

Στη τελική γιατί να πάμε στο 1993 και να μην πάμε στο 1890 όπου δεν υπήρχαν τηλέφωνα και ή θα μιλούσαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τη μητέρα μας, ή θα γράφαμε ένα γράμμα. Μήπως θα ήταν καλύτερα το 10.000πχ όπου η γραφή δεν υπήρχε και θα έπρεπε να πετάξουμε μια πέτρα στη μητέρα μας για να κερδίσουμε τη προσοχή της;

Πάω στοίχημα πως αν γυρνούσαμε πίσω στο χρόνο και λέγαμε στους προγόνους μας πως έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε συνδεδεμένοι με τους φίλους και την οικογένεια 24 ώρες το 24ωρο και να επικοινωνούμε με άμεσους τρόπους, θα μας θαύμαζαν. Αντιθέτως εμείς αναπολούμε τις “παλιές καλές ημέρες” και αφήνουμε τη τεχνοφοβία μας να αλωνίζει.

Αντί οι Έλληνες να είμαστε πνεύμα αντιλογίας, ίσως να μας βοηθούσε αν δεχόμασταν τις αλλαγές γύρω μας, ξεπερνούσαμε τον απίστευτο συντηρητισμό μας και καβαλούσαμε το άλογο της προόδου (είδατε τι έκανα; Μια παραδοσιακή εικόνα, του αλόγου, συνδυάζεται με προτροπή για εκμοντερνισμό) και να βγαίναμε μπροστά από τις εξελίξεις.

Ειλικρινά πιστεύω πως οι Έλληνες δεν είμαστε ηλίθιοι. Απλώς επιλέγουμε να αντισταθούμε χωρίς λόγο και αιτία ενώ έχουμε τη δυνατότητα, όπως δείχνουν οι Έλληνες μετανάστες, να κάνουμε το κάτι παραπάνω.

Από εμάς εξαρτάται. Μη περιμένετε βοήθεια από αλλού.

Greek Skeptic