Κουβαλάει βαρελάκι με κονιάκ ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου;

Σχεδόν σ όλα τα site κυνόφιλων (ή γενικότερα για σκυλιά) που επισκέφτηκα, αναπαράγουν το ίδιο στερεότυπο κατά την περιγραφή αυτής της ράτσας: “Αυτός ο Ελβετός «γίγαντας» με το βαρελάκι γεμάτο κονιάκ κρεμασμένο στο λαιμό του”. Είστε όμως πολύ σίγουροι ότι κουβαλούσαν κονιακάκι, μπράντι ή ουισκάκι  αυτά τα σκυλιά ; Για να το εξετάσουμε:

Οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου δεν έχουν κουβαλήσει ποτέ μα ποτέ βαρέλια με μπράντι.

Η αποστολή αυτών των σκύλων είναι αυστηρά αντιαλκοολική -εκτός των άλλων η χορήγηση μπράντι σε κάποιον με υποθερμία είναι καταστροφικό λάθος-, όμως οι τουρίστες πάντα γοητεύονταν από την ιδέα, και έτσι οι σκύλοι συνεχίζουν να ποζάρουν με ένα βαρέλι δεμένο στο λαιμό τους.

Πριν ακόμα εκπαιδευτούν οι σκύλοι για τη διάσωση ορειβατών, οι μοναχοί που έμεναν στον μοναστηριακό ξενώνα στο Πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου – τον ορεινό δρόμο των Άλπεων που συνδέει την Ελβετία με την Ιταλία- τους χρησιμοποιούσαν για να μεταφέρουν τρόφιμα, καθώς το μεγάλο τους μέγεθος και ο πειθήνιος χαρακτήρας τους τους καθιστούσε ιδανικά υποζύγια.

Το βαρέλι με μπράντι ήταν ιδέα του νεαρού Άγγλου καλλιτέχνη Σερ Έντγουιν Λάντσηρ (1802-73), ο οποίος είχε την εύνοια της βασίλισσας Βικτορίας. Ήταν διάσημος ζωγράφος τοπίων και ζώων, πιο γνωστός για τον πίνακά του Ο μονάρχης της ρεματιάς και για τα γλυπτά των λεόντων που φιλοτέχνησε γύρω από τη βάση της Στήλης του Νέλσον.

Το 1831 ζωγράφισε έναν πίνακα με τίτλο Αλπικοί Μολοσσοί που επαναφέρουν στη ζωή έναν ταλαίπωρο ταξιδιώτη, ο οποίος απεικόνιζε δύο σκύλους του Αγίου Βερνάρδου. Ο ένας εκ των δύο είχε κρεμασμένο γύρω από το λαιμό του μια μινιατούρα βαρελιού με μπράντι, λεπτομέρεια την οποία είχε προσθέσει ο καλλιτέχνης επειδή τη θεώρησε «ενδιαφέρουσα». Έκτοτε οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου κόλλησαν τη ρετσινιά. Ο Λάντσηρ ευθύνεται επίσης για την επικράτηση του ονόματος Άγιος Βερνάρδος (έναντι του Αλπικός Μολοσσός) για τη συγκεκριμένη ράτσα σκύλου.

Οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου ήταν αρχικά γνωστοί ως λαγωνικά Μπάρι, όνομα που προέκυψε από την παραποίηση της γερμανικής λέξης Baren που σημαίνει «αρκούδες». Ένας από τους πρώτους σκύλους-σωτήρας έγινε γνωστός ως «Μέγας Μπάρι» επειδή στο διάστημα 1800 και 1814 κατάφερε να σώσει σαράντα ανθρώπους, ωστόσο στάθηκε άτυχος με τον τεσσαρακοστό πρώτο, ο οποίος τον σκότωσε περνώντας τον για λύκο.

Ο Μέγας Μπάρι βαλσαμώθηκε και σήμερα κατέχει εξέχουσα θέση στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βέρνης. Προς τιμήν του, το καλύτερο αρσενικό κουτάβι κάθε γέννας που λαμβάνει χώρα στον Ξενώνα του Αγίου Βερνάρδου παίρνει το όνομα Μπάρι.

Μερικές φορές το καθήκον του Ξενώνα να παρέχει τροφή και κατάλυμα σε όλους όσοι το ζητήσουν αποδεικνύεται σκέτος πονοκέφαλος. Ένα βράδυ του 1708, ο εφημέριος Βίνσεντ Κάμος έπρεπε να ταΐσει 400 ταξιδιώτες. Για να κάνει οικονομία σε ανθρώπινο δυναμικό, είχε κατασκευάσει ένα μεγάλο τροχό, σαν εκείνον που έχουν τα χάμστερ στα κλουβιά τους, τον οποίο είχε συνδέσει με μια σούβλα. Μέσα στον τροχό έτρεχε ένας σκύλος του Αγίου Βερνάρδου, σουβλίζοντας ταυτόχρονα το κρέας.

Υπολογίζεται ότι από το 1800 μέχρι σήμερα οι σκύλοι του Αγίου Βερνάρδου έχουν σώσει παραπάνω από 2.500 ανθρώπους, αν και τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν έχουν κάνει ούτε μία διάσωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το μοναστήρι να τους πουλήσει και να τους αντικαταστήσει με ελικόπτερα.

Πληροφορίες από «το βιβλίο της ολικής άγνοιας» των Τζον Λουντ & Τζον Μίτσινσον. 

Γιώργος Γ. – Antichainletter