Έπεσε όντως η Τροία το 1218 π.χ; Γιατί επιμένουμε σε ψευδοϊστορικές και ψευδοαρχαιολογικές θεωρίες;

Πριν λίγο καιρό η NASA επιβεβαίωσε την ιστορία για τον μύθο του Οδυσσέα…. Βέβαια το καταρρίψαμε (εδώ) και πριν προλάβει να ξεθυμάνει η συγκεκριμένη ιστορία, εμφανίστηκε τώρα η ακριβής ημερομηνία της πτώσεως της Τροίας! Θα μιλήσουμε αναλυτικά για ποιον ακριβώς λόγο δεν γίνεται να μάθεις, μέσω των εκλείψεων Ηλίου, την ημερομηνία που διαδραματίστηκε ένα ημι-ιστορικό γεγονός, αφού διαβάσουμε το παρακάτω κείμενο.

Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν τα άστρα! Αντιπαραβάλλοντας τα στοιχεία περί εκλείψεων στα έπη του Ομήρου και τους αστρονομικούς χάρτες της NASA, έλληνες ερευνητές κατέληξαν σε ακριβή ημερομηνία για την άλωση της Τροίας. Στο γνωσιακό DNA των Ελλήνων όλων των εποχών – αλλά και σε εκείνο όλων των Ευρωπαίων – έχει φωλιάσει εδώ και 3.000 χρόνια η «μητέρα όλων των μαχών», η αντιπαράθεση Δύσης και Ανατολής που έλαβε χώρα στα στενά των Δαρδανελίων. Ο Πόλεμος της Τροίας σηματοδότησε την απαρχή της Ιστορίας των Ευρωπαίων και υπήρξε το αρχικό καλούπι όλων των μεταγενέστερων «συγκρούσεων των πολιτισμών», από τις Θερμοπύλες και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ως την Πτώση της Κωνσταντινούπολης, την Πολιορκία της Βιέννης, τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, τη Μάχη της Καλλίπολης, ή και την… «ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης» που ονειρεύεται σήμερα το Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS). Αλλά το μέγα ερώτημα ταλάνιζε και ταλανίζει ως σήμερα τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους: Υπήρξε στ” αλήθεια ο Τρωικός Πόλεμος ή ήταν μια μυθολογία που άνθησε κατά τον Αρχαίο Μεσαίωνα χάρη στον ποιητικό οίστρο του Ομήρου; Τώρα, μια ομοβροντία διεπιστημονικών ανακοινώσεων δίνει την περιζήτητη απάντηση: Υπήρξε ιστορικό γεγονός που έληξε με την πτώση της Τροίας, το θέρος του 1218 π.Χ. Τη μαρτυρία αυτής της τόσο συγκεκριμένης χρονολογίας δεν μας έδωσε κάποια μαρμάρινη επιγραφή ή άλλο εύρημα της αρχαιολογικής σκαπάνης. Μας την έδωσε ο ίδιος ο Όμηρος, εδώ και τρία μιλένια. Χρειάστηκε όμως ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης για να την αποκρυπτογραφήσουμε, με την αρωγή των αστρονομικών χαρτών της NASA. Ας δούμε πώς. … Τα εννιά «παπλώματα» της Τροίας Αν ρωτήσουμε έναν πολίτη του 20ού αιώνα για το ποια αρχαιολογικά ευρήματα έχουμε από την Τροία θα μας παραπέμψει σίγουρα στον «Θησαυρό του Πριάμου» που ανέσκαψε ο Ερρίκος Σλήμαν, το 1878. Αντιστοίχως, αν ο ερωτώμενος είναι του 21ου αιώνα, μάλλον θα μας αναφέρει τον… Μπραντ Πιτ – αλλά ας μην το σχολιάσουμε. Το θέμα είναι ότι ο «Θησαυρός του Πριάμου» χρονολογήθηκε τελικά γύρω στο 2500 π.Χ., όταν η Τροία ανήκε ακόμη στη θαλασσοκρατορία των Μινωιτών και οι Μυκήνες ήταν… άχτιστες. Βλέπετε, ο βιαστικός κύριος Σλήμαν έσκαψε ένα πηγάδι τόσο βαθύ που έφτασε στο δεύτερο στρώμα της πόλης. Όπως απέδειξε το 1902 ο κανονικός αρχαιολόγος Βίλχελμ Ντόρπφελντ – και το παραδέχτηκε ο Σλίμαν τη χρονιά που πέθανε – η Τροία έχει τελικά εννιά αρχαιολογικά στρώματα και πολύ περισσότερα υποστρώματα ανάμεσά τους. Από την πιο πρόσφατη ανασκαφή, που ξεκίνησε το 1988 από ομάδα γερμανών και αμερικανών αρχαιολόγων υπό τον Μάνφρεντ Κόρφμαν, γνωρίζουμε ότι το στρώμα «Τροία VIh» είναι εκείνο που – καθ” ημάς – αντιστοιχεί στην επίθεση των 1.187 πλοίων των Αχαιών, με χρονολόγηση γύρω στο 1300 π.Χ. Το ανώτερο αρχαίο στρώμα, το «Τροία VIIa», αντιστοιχεί σε μεταγενέστερη τελική άλωση και ολοκαύτωμα, χρονολογούμενη στο 1190 με 1180 π.Χ. (ίσως αυτή που ο Αινείας έφυγε οριστικά για την κατοπινή Ρώμη). Αρχαιολογικά, λοιπόν, είχαμε φτάσει στο «1300 π.Χ. και μετά». Ιστορικά, είχαμε 11 αρχαίες πηγές να χρονολογούν τον Τρωικό Πόλεμο σε διάφορες χρονιές, από το 1514 ως το 1171 π.Χ. Κανένας όμως από τους υπολογισμούς τους δεν βασιζόταν σε κάτι το ιστορικά αδιαμφισβήτητο ή επιστημονικά θεμελιωμένο. Η επιφοίτηση των άστρων Όταν ψάχνεις την αλήθεια σε χρόνια τόσο μακρινά χρειάζεσαι κάποια «σταθερά» στον χρόνο για να την καταστήσεις σημείο αναφοράς. Και ακριβώς μια τέτοια σταθερά μάς προσφέρει ο ουρανός, υπό την προϋπόθεση ότι ξέρουμε να τον διαβάζουμε. Ο πρώτος που βρήκε μια τέτοια σταθερά στα λόγια του Ομήρου ήταν ο Ηράκλειτος εκ Πόντου (1ο αι. μ.Χ.). Πρόσεξε στην περιγραφή του τελευταίου δείπνου των Μνηστήρων, στην Οδύσσεια, ότι «η Αθηνά τους έκανε να ξεκαρδίζονται στα γέλια χωρίς λόγο» και «να βλέπουν στο πιάτο του φαγητού τους αίμα». Κατά τον μάντη Θεοκλύμενο – που είχε φέρει μαζί του από την Πύλο κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη ο Τηλέμαχος – αυτό σήμαινε τον επερχόμενο θάνατό τους. Αλλά για τον Ηράκλειτο αυτό σήμαινε ακόμη πιο σίγουρα ότι είχε συμβεί εκείνη την ημέρα έκλειψη ηλίου. Τη σκυτάλη παρέλαβε από τον πόντιο Ηράκλειτο ο γερμανός αστρονόμος Καρλ Σος (Carl Schoss), το 1926, ο οποίος υπολόγισε ότι στις 16 Απριλίου του 1178 π.Χ. είχε όντως συμβεί ολική ηλιακή έκλειψη ορατή από τα Ιόνια νησιά. Στην ίδια ημερομηνία κατέληξαν το 2008 και οι Μαρτσέλο Μαγκνάσο και Κωνσταντίνος Μπαϊκούσης, του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης. Όμως, το 2012, στο περιοδικό Mediterranean Archaeology & Archaeometry δημοσιεύθηκε μια νέα εργασία, από ομάδα ερευνητών των πανεπιστημίων Πατρών και Αθηνών υπό τον καθηγητή Γεωφυσικής Σταύρο Παπαμαρινόπουλο, που κατέληγε στην ημερομηνία 30 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. ως την αποφράδα για τους Μνηστήρες της Πηνελόπης. Αν γνωρίζετε αγγλικά, είναι πραγματικά απολαυστικό να διαβάσετε σε αυτή την εργασία τις λεπτομέρειες από την ομηρική περιγραφή που οδήγησαν στην αναζήτηση της ολικής έκλειψης όχι σε άνοιξη αλλά σε φθινόπωρο. Αφού όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη 10 χρόνια μετά την άλωση της Τροίας, τότε…; Η τεκμηριωμένη απάντηση δόθηκε δύο χρόνια μετά, τον Ιανουάριο του 2014, όταν στο ίδιο περιοδικό δημοσιεύθηκε η νέα εργασία της ελληνικής ομάδας, που χρονοθετούσε πλέον επακριβώς τη λήξη του Τρωικού Πολέμου….

Η έκλειψη του Πατρόκλου Αναδιφώντας τους στίχους του Ομήρου στην Ιλιάδα, οι ερευνητές εντόπισαν στην περιγραφή του θανάτου του Πατρόκλου – καταμεσήμερο – περιγραφή ηλιακής έκλειψης, όπως και αναφορά σε εμφάνιση της Αφροδίτης στο τρίτο πρωινό μετά τον θάνατό του. Τα σύγχρονα προγράμματα αστρονομίας που είναι δωρεάν διαθέσιμα μέσω του Διαδικτύου, όπως το Starry Night , επιτρέπουν στον καθένα μας να διαπιστώσει ότι ο πλανήτης Αφροδίτη ήταν ορατός στον νυχτερινό ουρανό της Τροίας της 9ης Ιουνίου 1218 π.Χ., καθόσον ανέτειλε στις 3.12, ενώ ο Ήλιος στις 4.48. Και, ακριβώς τρεις ημέρες πριν, ο σχετικός κατάλογος της NASA Canon of Solar Eclipse Database μας πληροφορεί ότι είχε σημειωθεί ηλιακή έκλειψη που σκοτείνιασε τον ουρανό της Τροίας κατά 75,2%, από τις 14.10 ως τις 15.45. Για να σιγουρευτούν πως κανένα άλλο «δίδυμο εκλείψεων» δεν υπήρχε που να αντιστοιχεί στη δεκαετή απόσταση θανάτου του Πατρόκλου και θανάτου των Μνηστήρων, οι ερευνητές έψαξαν διεξοδικά όλη τη χρονική περίοδο 1400 – 1130 π.Χ. Το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό, οπότε είναι πλέον βέβαιοι πως η Ιστορία θα καταγράψει τον Τρωικό Πόλεμο ως πραγματικό γεγονός, με τις ακόλουθες χρονολογίες διεξαγωγής του: Οκτώβριος 1227 π.Χ.: Αναχώρηση του Οδυσσέα από την Ιθάκη για την Αυλίδα. Θέρος 1226 π.Χ.: Έναρξη της πολιορκίας της Τροίας. Θέρος 1218 π.Χ.: Άλωση της Τροίας. Οκτώβριος 1207 π.Χ.: Επιστροφή Οδυσσέα και εξόντωση Μνηστήρων….

Τις δύο αυτές πολυσήμαντες εργασίες χρονολόγησης των ομηρικών επών θα παρουσιάσουν οι Έλληνες ερευνητές στο διεθνές συνέδριο «Η Αρχαία Ελλάδα και ο Σύγχρονος Κόσμος» που θα διεξαχθεί στην Ολυμπία, στις 28-31 Αυγούστου 2016. Τα ονόματα των ερευνητών της χρονολόγησης της Οδύσσειας και της Ιλιάδας, συνολικά, είναι: Σ. Παπαμαρινόπουλος (καθ. Γεωφυσικής Παν. Πατρών), Π. Πρέκα-Παπαδήμα (επίκ. καθ. Αστροφυσικής Παν. Αθηνών), Ε. Μητροπέτρου, Α. Τσιρώνη, Π. Αντωνόπουλος, Π. Μητρόπετρος και Γ. Σαραντίτης….

το είδαμε στα site και στις εφημερίδες (Μηχανή του Χρόνου και Το Βήμα)

Πραγματικά θλίβομαι, πολλές φορές, που βλέπω τις πραγματικές επιστήμες να εξελίσσονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, και άξιοι άνθρωποι να τις χρησιμοποιούν για να αποδείξουν τις ευφάνταστες θεωρίες τους. Όπως είχαμε δει και στο προηγούμενο άρθρο μας (σχετικά με την επιστροφή του Οδυσσέα) η ίδια η NASA είχε πει πως δεν επικυρώνει με τις ημερομηνίες που παραθέτει, κανένα ιστορικομυθολογικό γεγονός του παρελθόντος. Αλλά πέρα από αυτό αδυνατώ να καταλάβω γιατί τόσοι άνθρωποι αρέσκονται στις ψευδοεπιστημονικές τους θεωρίες.

Γιατί δεν μπορούμε να ορίσουμε όμως, μέσω μιας έκλειψης Ηλίου, την ακριβή ημερομηνία που καταλήφθηκε η Τροία από τους Αχαιούς ; Οι λόγοι είναι υπερβολικά απλοί και θα τους αναλύσουμε όλους διεξοδικά. Αρχικά όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε, ο Όμηρος έζησε τον 8ο αιώνα π.χ (πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι έζησε τον 9ο αιώνα και κάποιοι άλλοι τον 7ο, ένα θέμα που προβλημάτιζε ακόμα και τους ίδιους τους Αρχαίους Έλληνες). Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Όμηρος, δεν έζησε πριν τον 9ο αιώνα π.χ. Παρόλα αυτά είναι ευρέως αποδεκτό πως, πέρα από την ποιητική αξία των έργων του, ο Όμηρος εκφράζει μια «μνήμη» ενός πολέμου που συνέβη στην Τροία.

Μπορούμε όμως να χρονολογήσουμε τις εκλείψεις Ηλίου των ποιημάτων του Ομήρου (που γράφτηκαν τον 8ο αιώνα) για να τοποθετήσουμε μ’ ακρίβεια στον χρόνο ένα γεγονός; Προφανώς και όχι. Ο Όμηρος έζησε 500-600 χρόνια μετά από την υποτιθέμενη κατάληψη της Τροίας και η γραφή στην Ελλάδα, μόλις είχε ξαναρχίσει να επιστρέφει. Ένας ποιητής χρησιμοποιεί πολύ συχνά την έκλειψη Ηλίου ως ποιητική αδεία (που συνήθως υποδηλώνει έναν κακό οιωνό) και είναι ανεπίτρεπτο να εκλαμβάνεται αυτό ως εξακριβωμένη ιστορική απόδειξη.

Μέσω την Αρχαιολογίας όμως, μπορούμε να μάθουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Το άρθρο, σωστά αναφέρει τις λανθασμένες ερμηνείες του Ερρίκου Σλήμαν, ο οποίος αν και πρωτοπόρος, έδινε αβάσιμες ερμηνείες στα ευρήματά του και δεν χρησιμοποιούσε σωστές ανασκαφικές τεχνικές, παραμερίζοντας τα νεώτερα στρώματα και τα ταπεινότερα ευρήματα. Παρόλα αυτά η ιστορικότητα του Ομήρου παύει να έχει ισχύ εδώ. Πέρα από τις μικρές έγκυρες περιγραφές (το κύπελλο του Νέστορα, τον στρατιωτικό εξοπλισμό), την Αχαϊκή διάλεκτο που ξεπροβάλλει μέσα στα ποιήματα του και τη γενικότερη αίσθηση μιας «ιστορικής μνήμης» ο Όμηρος συνθέτει ποίηση κυρίως με την φαντασία του κι όχι με βάση τα ιστορικά γεγονότα. Η επικρατέστερη άποψη (από το να μελετάει δηλαδή ο ποιητής Όμηρος τα αστροφυσικά φαινόμενα) είναι ότι άντλησε πληροφορίες από όλες σχεδόν τις Τροίες που υπήρξαν στη συγκεκριμένη περιοχή. Το μέγεθος και την στρατιωτική-οικονομική δύναμη από παλιότερες Τροίες, τους πολέμους και την εξαφάνισή της από τις νεώτερες. Επίσης μια άλλη άποψη είναι πως δεν έγινε ένας μόνο Τρωικός Πόλεμος, αλλά ήταν μια σειρά πολέμων (νομίζω είναι κάτι που φαίνεται ακόμα και στον Όμηρο με τα υπερβολικά πολλά 10 έτη πολέμου). Η τελευταία πολεμική σύρραξη που παρατηρείται (μέσω αρχαιολογικών μαρτυριών) τοποθετείται γύρω στο 1180-1175 π.χ. Όταν η Τροία ήταν πλέον μια αρκετά υποβαθμισμένη πόλη (οικονομικά και στρατιωτικά). Οι συγκεκριμένες απόψεις δεν βασίζονται πλέον στα λεγόμενα του Ομήρου (ο οποίος χρησίμευσε ως οδηγός για την εύρεση της Τροίας) αλλά σε αρχαιολογικές μελέτες από διακεκριμένα ινστιτούτα και επαγγελματίες αρχαιολόγους. (εδώ, εδώ κι εδώ)

Το ίδιο άρθρο αναφέρει και την φυγή του Αινεία, για να ισοπεδωθεί εντελώς η ιστορική του υπόσταση. Ο Βιργίλιος ξεκάθαρα χρησιμοποίησε τον Αινεία για να δώσει ηρωική υπόσταση στους Ρωμαίους (ναι ένα είδος προπαγάνδας) και να τους συνδέσει με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ( διαβάζοντας κανείς το έργο του Βιργιλίου μπορεί να παρατηρήσει τις ξεκάθαρες αλληγορίες που σχετίζονται με τον Αυτοκράτορα Αύγουστο – εδώ κι εδώ -).

Τέλος, όσο κι αν δεν θέλω να παραδεχτώ, ότι διακεκριμένοι επιστήμονες, πολλές φορές εστιάζουν στην απόδειξη μυθολογικών συμβάντων, τέτοιες στιγμές απλά υποχωρώ…. Δεν είναι πρώτη φορά που με φρούδες αποδείξεις ο κύριος Σταύρος Παπαμαρινόπουλος προσπαθεί να αποδείξει κάτι που δεν υπάρχει… Σε μια ομιλία του ,το 2013, με προφανώς εύγλωττα και συναρπαστικά επιχειρήματα, προσπαθεί ν αποδείξει την ύπαρξη της Ατλαντίδας του Πλάτωνα. Τα αποτελέσματα σε τέτοιες έρευνες συνήθως είναι απογοητευτικά, είτε για την ύπαρξη της Ατλαντίδας είτε για το πότε γεννήθηκε ο Αχιλλέας. Με μεθόδους “μέσω Λαμίας” για προφανείς λόγους. Εάν πας να πιάσεις ένα από αυτά τα γεγονότα από την πιο ρεαλιστική τους μορφή – την αρχαιολογία – τότε είτε θα επιτύχεις διθυραμβικά, είτε θα αποτύχεις οικτρά. Κι όταν βλέπεις, ότι αποφεύγεται η αρχαιολογία σε τέτοια θέματα, μάλλον μπορείς να μαντέψεις από μόνος σου τον λόγο που γίνεται αυτό.