Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Ευαίσθητο περιεχόμενο
Και τι δεν έχουμε διαβάσει για τον Οδυσσέα και γενικότερα για τα Ομηρικά Έπη. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε γράψει πάνω σ’ αυτά τα θέματα (εδώ κι εδώ), επιδιώκοντας την προβολή μιας λογικότερης και «ιστορικότερης» άποψης. Παρόλα αυτά στο πέρασμα του χρόνου, ειπώθηκαν πολλές ευφάνταστες θεωρίες από – συνήθως – εντελώς άσχετους με την ιστορία και την αρχαιολογία, “επιστήμονες”. Η Εριέττα Μερτζ, αν και “ιστορικός”, (αμφιβάλλω εάν την αποκαλούσε ποτέ κανείς έτσι) είχε διατυπώσει μια θεωρία, την οποία θα δούμε στο παρακάτω κείμενο από το πρώην defence net.
Το πραγματικό ταξίδι του Οδυσσέα και γιατί μας το έκρυψαν
H πρώτη που ετόλμησε να έρθει αντιμέτωπη προς την επικρατούσα άποψη ότι οι περιπλανήσεις του Οδυσσέως έγιναν …μέσα στην Μεσόγειο ήταν η Αμερικανίδα Εριέττα Μέρτζ (Henrietta Mertz) η οποία το 1965 εξέδωσε στο Σικάγο των Η.Π.Α. το βιβλίο ” The Wine Dark Sea” (τίτλος στα Ελληνικά “ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ” εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ -1995)και αργότερα το 1967 τα “Αργοναυτικά” δια των οποίων με μεγάλη πειστικότητα -στηριζόμενη στις δικές της προσωπικές έρευνες και εξερευνήσεις στην Β. και Ν. Αμερική- διατυπώνει την θέση ότι το ταξίδι του Οδυσσέως είχε και ένα σημαντικό σκέλος εκτός Μεσογείου.
Η άποψη της κ. Μέρτζ είναι ότι ο Οδυσσέας ταξίδεψε μέχρι τις ακτές της Αμερικής βοηθούμενος από τα θαλάσσια ρεύματα. Η κ. Μέρτζ εντόπισε τα μέρη που επισκέφθηκε ο Οδυσσέας με βάση την ταχύτητα που κινούνται τα θαλάσσια ρεύματα και την διάρκεια των ταξιδιών από σταθμό σε σταθμό όπως αναφέρονται στην Οδύσσεια. Οι απόψεις της κ. Μέρτζ ενισχύονται και από αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν βρεθεί στην Αμερικανική ήπειρο.
Σχεδιάγραμμα που παρουσιάζει την περιπλάνηση του Οδυσσέα μετά την πτώση της Τροίας βάσει των διαπιστώσεων της Εριέττας Μέρτζ (η οποία μελέτησε εδάφιο προς εδάφιο το κείμενο του Ομήρου σε συνδυασμό με διάφορες νεότερες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις που αναφέρονται από τον ίδιο τον Όμηρο π.χ. διάρκεια ταξιδιού κλπ). Στον χάρτη επισημαίνονται η περιοχή που υπήρξαν οι Σειρήνες , σε ποιο σημείο της Αμερικάνικης ηπείρου ήταν η Σκύλλα και η Χάρυβδης και μέσο ποίας οδού ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη βοηθούμενος καθ’ όλη την διαδρομή από το ρεύμα του κόλπου (Gulf stream) .
Η μελέτη του Ζίγκφριντ Πετρίδη
Οι Έλληνες έχουν μία αποδεδειγμένη ναυτική ιστορία που ξεκινάει τουλάχιστον από το 7.250 π. Χ. όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα του σπηλαίου Φράχθι στην Αργολίδα.
«…Η μοναδικότης του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου, ήτοι η παρουσία εις μικράν σχετικώς έκτασιν, το Αιγαίον Πέλαγος, εκατοντάδων νήσων, επέτρεψε εις τους προϊστορικούς κατοίκους του, λίαν ενωρίς την ανάπτυξιν της δια θαλάσσης επικοινωνίας. Με την πάροδο των ετών και την απόκτησιν πείρας θαλασσίων ταξιδίων, οι Αιγαίοι ναυτικοί έγιναν τολμηρώτεροι, πλεύσαντες προς βορράν εις τον Εύξεινον πόντον, προς νότον εις Αίγυπτον και “Φοινίκην” και δυσμάς εις Ιταλίαν και Ιβηρίαν. Ανακαλύψαντες ότι η θάλασσα εις ην εταξίδευον περιεβάλλεντο παντού υπό ξηράς με μία μόνον έξοδον, δεν εδίστασαν να εξέλθουν τραπέντες όπως είδομεν προς βορράν (σημ. της ΑΕΙ- Κασσιτερίδες νήσοι = Αγγλία) δια τον κασσίτερον και δια το ήλεκτρον, αλλά και προς δυσμάς ως θ’ αποδείξωμεν…» (“ΟΔΥΣΣΕΙΑ” ελληνική έκδοση, σελίδα 139) 
Η Ελληνική γραμματεία είναι πλούσια σε αναφορές για τις γεωγραφικές γνώσεις των αρχαίων προγόνων μας. Στην μελέτη του κ. Πετρίδη παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν τις
γεωγραφικές γνώσεις για περιοχές :
– του Βορρά (υπερβορέα)
– της Ανατολής (Ασίας)
– του Νότου (Αιθιοπία, Κυρηναϊκή, Αίγυπτος, λοιπή βόρεια Αφρική)
– και της Δύσεως (Ιταλία, νήσοι δυτικώς της Ιταλίας α) Σαρδηνία, β) Κορσική γ) Έλβα δ) Καπρί ε) Ίσκια , Ιβηρική χερσόνησος, Γαλλία, βόρειο-ανατολική Ευρώπη, Βρετανία – Ιρλανδία.
Από την Ελληνική γραμματεία προκύπτει ότι οι Έλληνες έχουν μεγάλη εξοικείωση με τις αστρονομικές παρατηρήσεις (παράδειγμα οι αστρονομικές αναφορές των Ορφικών ύμνων) και οι ναυτικοί της εποχής χρησιμοποιούν τους αστερισμούς για να προσανατολίζονται κατά την διάρκεια της νυχτερινή πλεύση τους.
Μεγάλη βαρύτητα στην έρευνα του ταξιδιού του Οδυσσέως έχουν οι αστρονομικές αναφορές της Οδύσσειας. Αναφέρεται από τον Όμηρο ότι «ΑΡΚΤΟΝ Θ’ ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ, ΗΤ’ ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ’ ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ, ΟΙΗ Δ’ ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ, ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ, ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΑΙ ΕΠ’ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ» (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ε 273) δηλαδή : “και την ‘Αρκτον (Μ. ‘Αρκτο) που την ονομάζουν και ‘Αμαξα, που κλωθογυρίζει αυτού και παραφυλάει τον Ωρίωνα και που μονάχ’ αυτή είναι αμέτοχη στα λουσίματα του Ωκεανού, (σημ. της ΑΕΙ : δηλαδή ο αστερισμός είναι αειφανής – δεν πέφτει κάτω από τον ορίζοντα) τον συμβούλεψε λοιπόν η υπέροχη θεά η Καλυψώ να ταξιδεύει έχοντας στ’ αριστερό του χέρι αυτήν”.
Στο κείμενο αυτό περιέχονται σημαντικότατες πληροφορίες. «…Ο Όμηρος ομιλεί περί “Ωκεανού” και όχι “Πόντου” και όπως είδομεν “Ωκεανόν” οι αρχαίοι Έλληνες ωνόμαζαν την περιβάλλουσαν την οικουμένην θάλασσαν (σημ. της ΑΕΙ : η θάλασσα έξω από τις Ηράκλεις στήλες) περί αυτού συμφωνεί και ο Στράβων “ΤΑΥΤΑ ΓΑΡ ΠΑΝΤΑ ΦΑΝΕΡΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΤΛΑΝΤΙΚΩ ΠΕΛΑΓΕΙ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΑ ΔΗΛΟΥΤΑΙ” (c26) δηλαδή : Όλα αυτά είναι καταφανές ότι δηλούνται (υπό του Ομήρου) ως τελούμενα εις τον Ατλαντικόν”…» (“ΟΔΥΣΣΕΙΑ” ελληνική έκδοση, σελίδα 182)
Η πολυετή εμπειρία του Ζ. Πετρίδη ως ιστιοπλόου τον βοήθησε να επιβεβαιώσει ή και να διορθώσει (όπου αυτό ήταν απαραίτητο) τα συμπεράσματα της Ε. Μέρτζ, με βάση τις αναφορές που υπάρχουν από τον Όμηρο για την διάρκεια του ταξιδιού από σταθμό σε σταθμό και τις επιπρόσθετες λεπτομέρειες που τυχόν αναφέρονται (π.χ. κατεύθυνση ανέμου, πορεία πλοίου, περιγραφές των νησιών κλπ).
Παράδειγμα: ΑΙΟΛΙΑ
«..Γράφει ο Όμηρος : “ΔΩΚΕ ΜΟΙ ΕΚΔΕΙΡΑΣ ΑΣΚΟΝ ΒΟΟΝ ΕΝΝΕΩΡΟΙΟ, ΕΝΘΑ ΔΕ ΒΥΚΤΑΩΝ ΑΝΕΜΟΝ ΚΑΤΕΔΗΣΕ ΚΕΛΕΥΘΑ, ΚΕΙΝΟΝ ΓΑΡ ΤΑΜΙΗΝ ΑΝΕΜΩΝ ΠΟΙΗΣΕ ΚΡΟΝΙΩΝ ΗΜΕΝ ΠΑΥΜΕΝΑΙ ΗΔ’ ΟΡΝΥΜΕΝ ΟΝ Κ’ ΕΘΕΛΗΣΙΝ. ΝΗΙ Δ’ ΕΝΙ ΓΛΑΦΥΡΗ ΚΑΤΕΔΕΙ ΜΕΡΜΙΘΙ ΦΑΕΙΝΗ ΑΡΓΥΡΕΗ, ΗΝΑ ΜΗΤΙ ΠΑΡΑΠΝΕΥΣΗ ΟΛΙΓΟΝ ΠΕΡ, ΑΥΤΑΡ ΕΜΟΙ ΠΝΟΙΗΝ ΖΕΦΥΡΟΥ ΠΡΟΕΗΚΕΝ ΑΗΝΑΙ, ΟΦΡΑ ΦΕΡΟΙ ΝΗΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ” (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ19)
Δηλαδή “Μου ‘δωσε ένα ασκί εννιάχρονου βοδιού, που το έγδαρε, κι έκλεισε κει μέσα τις κινήσεις των ανέμων με τα πολλά τους βουητά, γιατί εκείνον είχε κάμει ο γιός του Κρόνου επιστάτη στους ανέμους, για να σταματάη και να αμολάη όποιον του αρέσει. Κι έδεσε το ασκί μέσα στο βαθουλωτό καράβι με γυαλιστερή, ασημένια κλωστή, για να μην φυσάει έστω και λίγο. ‘Αφησε μονάχα τον Ζέφυρο (δυτικό) να φυσάει για χάρη μου, για να πάη στην πατρίδα και τα πλοία κι εμάς τους ίδιους.”
Ώστε ο Αίολος παρακληθείς υπό του Ωδυσσέως, εδέσμευσεν όλους τους ανέμους, αφήσας μόνο τον ούριον δι’ αυτόν, Ζέφυρον – δυτικός, όπερ σημαίνει ότι ο Οδυσσεύς ευρίσκετο δυτικώς της Ιθάκης και περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με αυτήν.
Και η διήγησις συνεχίζει :
“ΕΝΝΗΜΑΡ ΜΕΝ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΜΕΝ ΝΥΚΤΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΗΜΑΡ, ΤΗ ΔΕΚΑΤΗ Δ’ ΗΔΗ ΑΝΕΦΑΙΝΕΤΟ ΠΑΤΡΙΣ ΑΡΟΥΡΑ” (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ2 δηλαδή : ” Εννιά μερόνυχτα συνέχεια ταξιδεύαμε και στις δέκα άρχισε να ξεχωρίζει πια η γη της πατρίδας” (σημ. της ΑΕΙ : άρα η νήσος Αιολία πρέπει να είναι ένα νησί που να ευρίσκεται δυτικά της Ιθάκης και να απέχει απόσταση που ισοδυναμεί με ταξίδι επί 9 μέρες με ευνοϊκό άνεμον)
Η απόστασις νήσοι Lipari – νήσος Ιθάκη δεν υπερβαίνει τα 270 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 270:9: 4=1,25 κόμβοι, αλλά μία ωριαία ταχύτητα πλεύσης 1,25 κόμβων δεν είναι “εύνοια” του Αιόλου, αλλά μαρτύριο…
Αντιθέτως η απόστασις : νήσος Μαγιόρκα – Σαρδηνία – Σικελία – Ιθάκη είναι 870 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 870:9:24=4,03 κόμβοι, δηλαδή μία ταχύτης ενός ήρεμου θαλάσσιου περιπάτου, δεκτή από πάσης απόψεως. ‘Αρα να η “νήσος του Αιόλου”…» (“ΟΔΥΣΣΕΙΑ” ελληνική έκδοση, σελίδα 216)
Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι ο Οδυσσέας δεν έφτασε στην Αμερικανική ήπειρο από τύχη, παρασυρόμενος από τα θαλάσσια ρεύματα (άποψη την οποία έχει η κ. Ε. Μέρτζ). 
Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες είχαν και ποντοπόρα πλοία, ισχυροτάτης κατασκευής, ταχέα και ευέλικτα.
Γνώριζαν πολύ καλά και την ναυτική τέχνη, αλλά και την τέχνη του ναυτίλου, εκμεταλλευόμενοι τις δυο κινητήριες δυνάμεις των πλοίων : τα κουπιά και τα πανιά. για να οδηγήσουν τα σκάφη τους εκεί που επιθυμούσαν.
Οι εικόνες καθώς και μέρος των κειμένων προέρχονται από τα βιβλία του Ζ. Πετρίδη
α) ΟΔΥΣΣΕΙΑ – μία ναυτική εποποιία των Ελλήνων εις την Αμερικήν (Αθήνα 1994)
β) HOMER’S ODYSSEY – America’s discovery by the ancient Greeks (βελτιωμένη έκδοση – Athens1999)
το είδαμε στο pronews (πρώην defence net) και στο periergaa
Ο ισχυρισμός ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει την Αμερική δεν είναι κάτι καινούριο. Η ίδια θεωρία, ελαφρώς παραλλαγμένη, υπάρχει και για τους αρχαίους Αιγυπτίους αλλά και για τους Ρωμαίους. Συνήθως οι δημιουργοί αυτών των αρκετά ευφάνταστων και παράλογων θεωριών, είναι διάφοροι ημιμαθείς και συχνά αυτοαποκαλούμενοι “επιστήμονες” , οι οποίοι συγγράφουν τις απόψεις τους, σύμφωνα με στοιχεία που αντλούν από ψευδοαρχαιολογικά και ψευδοϊστορικά δεδομένα μη αποδεκτά από τις επιστημονικές κοινότητες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η θεωρία αυτή πάτησε πάνω σε μία φράση του Στράβωνα (64 π.χ – 24 μ.χ) που προέρχεται από το πρώτο του βιβλίο από τα «Γεωγραφικά». Η φράση είναι η εξής «ταῦτα γὰρ πάντα φανερῶς ἐν τῷ Ἀτλαντικῷ πελάγει πλαττόμενα δηλοῦται.» Αναφερόμενος σε ένα λάθος του Πολύβιου, που τοποθέτησε το νησί της Καλυψούς, την Ωγυγία σε λανθασμένο μέρος, ο Στράβων προχωράει στην επανατοποθέτηση του νησιού στον Ατλαντικό. Βέβαια αν και φαίνεται πως υπάρχει γνώση για νήσους εντός του Ατλαντικού και πέρα από την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, ο Στράβων δεν αναφέρει πουθενά στα βιβλία του, κάτι το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα, πως γνώριζε για την Ήπειρο της Αμερικής. Το λογικότερο συμπέρασμα, είναι πως αναφέρεται στις νήσους Αζόρες ή στις Κανάριες Νήσους. Στους γνωστούς πάντως χάρτες που είχε φτιάξει, μετά βίας είχε συμπεριλάβει εντός τους, τις Κανάριες Νήσους και αυτό οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα, πως στο κείμενο του στα «Γεωγραφικά» αναφέρεται στις νήσους που αποκαλούμε σήμερα Αζόρες. Εξ άλλου, η Ωγυγία ήταν νησί και όχι ολόκληρη Ήπειρος όπως είναι η Αμερική, η οποία είναι τετραπλάσια σε έκταση από την Ευρώπη, αλλά και και πενταπλάσια από την τότε γνωστή Ευρώπη.
Πάντως ο Στράβων, αν και δεχόταν κατά κύριο λόγο τις γεωγραφικές πληροφορίες που παρείχε ο Όμηρος, πίστευε πως τα ομηρικά έπη, ήταν επί το πλείστον μυθολογικά έργα και όχι ιστορικά. Προφανώς μέχρι και σήμερα προσφέρουν ιστορικές πληροφορίες, αλλά διαφέρουν αισθητά από την πραγματική ιστοριογραφία.
Εκεί όμως που θα ήθελα να εστιάσω είναι η καταγωγή του ίδιου του μύθου της Οδύσσειας (που προφανώς δεν θα βρω την λύση, καθώς είναι ένα ζήτημα που απασχολεί φιλολόγους, αρχαιολόγους και ιστορικούς ήδη από την αρχαιότητα). Σύμφωνα με την πιο αποδεκτή θεωρία των ειδικών, ο Όμηρος πρέπει να έζησε γύρω στο 800 με 700 π.χ. Κάποιοι ισχυρίζονται πως έζησε 100 χρόνια αργότερα ή νωρίτερα από τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, αλλά η άποψη τους, μέχρι στιγμής δεν είναι η επικρατούσα. Πολλοί ιστορικοί, μεταξύ αυτών οι J.B. Bury και Russell Meiggs, υποστήριζαν πως ο μύθος του Οδυσσέα αλλά και των Αργοναυτών, αντικατόπτριζαν τα υπερπόντια ταξίδια των Ελλήνων, κατά τους μεγάλους ελληνικούς αποικισμούς, στην Μεσόγειο αλλά και στον Εύξεινο Πόντο. Σύμφωνα με τους παραπάνω ιστορικούς, στο βιβλίο τους «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας» γράφουν τα εξής :
«Ο Πόντος ήταν άπιστος χώρος ακόμη και για πλοία πεπειραμένων ναυτικών, και υπέθεσαν πως γι’ αυτό τον λόγο έχει πάρει τ’όνομά του “Εύξεινος”, δηλαδή Φιλόξενος, από κάποια συνήθεια που είχαν οι Έλληνες, όπου επιζητούσαν να εξευμενίσουν τις αντίξοες δυνάμεις με εύφημα ονόματα. Τότε που ο περίπλους του Ευξείνου ήταν ακόμη άγνωστος και οι άνθρωποι άρχιζαν δειλά να εξερευνούν τις ακτές του, ήταν η εποχή που σχηματιζόταν η αφήγηση με τις περιπλανήσεις του Οδυσσέα. Τον φαντάζονταν πως από την Τροία κίνησε να διασχίσει τον Πόντο και πως αφού τον περιέπλευσε όλον έφτασε στο τέλος στην Ιθάκη με χερσαίο ταξίδι μέσα από την Θράκη και την Ήπειρο. Αυτό συγκαλύπτεται στην Οδύσσεια, έτσι όπως την έχουμε σήμερα, συνταίριασμα ενός πλήθους από λογής μύθους και άσματα· το νησί της Κίρκης έχει μετατοπιστεί στη μακρινή δύση και ο τόπος που χρησιμεύει για σκηνικό της καθόδου στα υποχθόνια έχει μεταφερθεί στον Ατλαντικό ωκεανό. Η Κίρκη όμως, του Ηλίου η κόρη και αδελφή του Αιήτη, του βασιλιά που είχε στην κατοχή του το χρυσόμαλλο δέρας, είναι δεμένη με τις θάλασσες της Κολχίδας· το ίδιο και ο κόσμος των σκιών πέρα από τους Κιμμερίους, κατά τα μεταγενέστερα τμήματα του έπους και εκείνη η προβολή που παίρνει η Ιθάκη, ένα από τα νησιά του Ιονίου που στέκονται στον δρόμο προς τη δυτική Μεσόγειο, απηχούν την απαρχή της επεκτάσεως της Ελλάδας προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως οι αρχέγονες περιπλανήσεις του Οδυσσέα συνδέονταν όχι με τη δύση, αλλά με την εξερεύνηση του Ευξείνου.» σελίδα 110
Η συγκεκριμένη άποψη αν και δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, εμπεριέχει στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με την προφορική παράδοση των Ομηρικών ποιημάτων. Καθώς δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογική τοποθέτηση της συγγραφής τους, δεν μπορούμε με ασφάλεια να πούμε για ποιο ακριβώς ιστορικό,κοινωνικό και πολιτικό γεγονός μιλούν. Παρόλα αυτά μπορούμε εύλογα να συμπεράνουμε ότι αλληγορίες και παρομοιώσεις γεγονότων προσαρμόζονταν στο ποίημα ανάλογα με την εποχή. Στους πιο αρχαϊκούς τύπους του ποιήματος, φαίνεται πως η κύρια δράση λαμβάνει χώρο στον Εύξεινο Πόντο. Αργότερα με την εξάπλωση των Ελλήνων στη Δυτική Ευρώπη, γεωγραφικά σημεία που θύμιζαν αντίστοιχα μέρη στην Οδύσσεια, αρχικά τοποθετήθηκαν στο ποίημα και στη συνέχεια αντικατέστησαν τα παλαιότερα.
Εάν παρατηρήσει κάποιος χάρτες των ταξιδιών του Οδυσσέα, των Αργοναυτών αλλά και του Αινεία θα δει πολλές ομοιότητες ως προς την πορεία τους.
1.ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2. ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ 3.ΑΙΝΕΙΑΔΑ
Εδώ μπορείτε να δείτε επίσης, με μία πιο μυθολογική προσέγγιση το ταξίδι του Οδυσσέα, τα μέρη στα οποία πήγε μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη.
Πρέπει τέλος να επισημάνουμε και τις δυνατότητες ναυσιπλοΐας στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες αν και γνωστοί θαλασσοπόροι, πάντοτε προτιμούσαν να κάνουν τον περίπλου μια περιοχής για να φτάσουν στον επιθυμητό προορισμό. Προφανώς και γινόντουσαν ταξίδια στο ανοικτό πέλαγος, αλλά οι κίνδυνοι ήταν πραγματικά πολλοί. Στον παρακάτω χάρτη μπορείτε να δείτε τη διαδρομή του Αθηναϊκού στόλου, κατά τη Σικελική εκστρατεία. Οι Αθηναίοι πρώτα κάνουν τον περίπλου της Πελοποννήσου, στη συνέχεια των Ιονίων Νήσων και τέλος της «Μπότας» της Ιταλίας, για να φτάσουν στην Σικελία.
Τα βασικά προβλήματα ήταν κυρίως ο τρόπος κατασκευής των ελληνικών πλοίων (που ειδικά πριν τα ελληνιστικά χρόνια ήταν κατά κύριο λόγο μικρά πλοία) αλλά και το θέμα της τροφοδότησης. Η επιθυμία να ταξιδεύουν κοντά στα ασφαλή παράλια, κάνει ιδιαίτερα εμφανές το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Εάν λοιπόν τα μεγάλα ταξίδια ήταν τόσο δύσκολα ακόμα και για τους αρχαίους Αθηναίους, πως θα μπορούσαν οι πολύ παλαιότεροι Αχαιοί να φτάσουν στην Αμερική; Οι θεωρίες αυτές συνήθως δεν έχουν κανένα απολύτως επιχείρημα να σου προσφέρουν. Δεν υπάρχουν αρχαιολογικές αποδείξεις ότι έφτασε ποτέ Έλληνας, Αιγύπτιος ή Ρωμαίος στην Αμερικανική Ήπειρο, πριν τους Βίκινγκς. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι συγκεκριμένοι “επιστήμονες” καταφεύγουν σε ψευδοαρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία πάντοτε αποδεικνύονται καλοστημένες απάτες.
Συμπερασματικά λοιπόν, όπως έχουμε πει πολλές φορές στα κείμενά μας, δεν χρειάζεται να αποδεικνύουμε ευφάνταστες θεωρίες που δεν έχουν καμία απολύτως αρχαιολογική και ιστορική βάση μόνο και μόνο για να νιώσουμε πολιτισμικά υπερήφανοι. Εάν κάποιος θέλει να αντλήσει υπερηφάνεια από αρχαίους λαούς, δεν χρειάζεται να καταφύγει σε καλοστημένες αστικές μυθοπλασίες. Μπορεί κάλλιστα να ανοίξει μερικά βιβλία, πραγματικών επιστημόνων και να διαβάσει. Πιστέψτε με, μόλις το κάνετε αυτό, τότε θα νιώσετε πραγματικά υπερήφανοι, όχι μόνο για τους “αρχαίους σας προγόνους” αλλά και για τους ίδιους σας τους εαυτούς.
(Εδώ μπορείτε να δείτε ένα πολύ όμορφο βίντεο που αφορά την αρχαία ελληνική ναυσιπλοΐα κι εδώ να γελάσετε με τα σχόλια αυτουνού που αυτοαποκαλείται Αρίστος)
Σπύρος Α.
http://sarantakos.com/kolombo.html
https://www.quora.com/Is-it-true-that-Ancient-Greeks-knew-about-the-existence-of-America
http://www.loebclassics.com/view/strabo-geography/1917/pb_LCL049.95.xml
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%B9%CF%86_%CE%88%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%83%CE%BF%CE%BD
