Θεραπεύοντας τον καρκίνο κάθε εβδομάδα

Δεν περνά μια εβδομάδα χωρίς να βρω στον τοίχο μου τουλάχιστον μια νέα θεραπεία για τον καρκίνο.

Από τη μαριχουάνα και το αβοκάντο μέχρι το σησαμέλαιο και τη Βιταμίνη Β17. Αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε πως γίνεται, με τόσες διαθέσιμες θεραπείες, να έχουμε ακόμα ανθρώπους που πεθαίνουν.

Οι συνωμοσιολόγοι θα μας πουν πως αυτό συμβαίνει διότι οι φαρμακοβιομηχανίες κρύβουν το φάρμακο και διάφορα άλλα όμορφα τα οποία έχουμε ήδη εξηγήσει γιατί είναι γελοία και ανάξια σημασίας.

Από την άλλη όμως κυκλοφορούν έρευνες, τις οποίες μας πετούν στα μούτρα οι οποίες λένε πως το ένα ή το άλλο φάρμακο σκότωσαν τον καρκίνο. Τι συμβαίνει με αυτές και πόσο ακριβείς είναι;

Οι έρευνες αυτές είναι μεν αληθινές, έχουν γίνει δηλαδή, αλλά τα άρθρα στα οποία παρουσιάζονται έχουν γραφτεί έτσι ώστε να μας μπερδέψουν. Αυτό συμβαίνει διότι οι συντριπτική πλειοψηφία των ερευνών αυτών είναι είτε in vitro (δηλαδή μερικά καρκινικά κύτταρα σε ένα δισκάκι), ή σε ζώα.

Και στις δύο περιπτώσεις, ακόμα και αν δούμε κάποιο αποτέλεσμα σε αυτές τις έρευνες θα είναι εξαιρετικά ανεύθυνο να αναφωνήσουμε πως θεραπεύσαμε τον καρκίνο. Ας δούμε γιατί.

Ο καρκίνος είναι πολλές αρρώστιες και όχι μία. Αυτό είναι σημαντικό να το θυμόμαστε διότι, παρόλο που χρησιμοποιούμε μια λέξη για να περιγράψουμε τη πάθηση, αυτή αναπτύσσεται, εξελίσσεται και τελικά σκοτώνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους πλήττοντας διαφορετικά όργανα. Συνεπώς οποιοσδήποτε σας λέει πως έχει βρεθεί ΤΟ εμβόλιο, ή ΤΟ φάρμακο και δεν μπορεί να σας πει για ΠΟΙΟΝ καρκίνο, μάλλον κάνει λάθος ή λέει ψέματα.

Έτσι λοιπόν, ακόμα και αν μπορέσεις να δείξεις πως ένα φάρμακο μπορεί να σκοτώσει έναν καρκίνο, αυτό δεν σημαίνει πως θα είναι αποτελεσματικό σε οποιονδήποτε άλλο.

Είναι ασφαλές; Στο δισκίο τα κύτταρα μπορούν να πεθάνουν βάζοντάς τα σε ένα φούρνο, ή αφήνοντάς τα στο κρύο, ή ρίχνοντάς τους μια δόση φάρμακου. Αυτό όμως δεν μπορεί έτσι εύκολα να γίνει σε ένα άνθρωπο. Ο άνθρωπος στο φούρνο ή στη κατάψυξη πεθαίνει.

Ταυτοχρόνως η δόση είναι που κάνει το δηλητήριο και έτσι μια δόση που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα σε ένα δισκίο, θα πρέπει ταυτοχρόνως να ΜΗ σκοτώνει τα υγιή σε ένα άνθρωπο.

Άλλο πράγμα το δισκίο και άλλο ο άνθρωπος. Όταν βάζεις πχ Βιταμίνη Β17 (η οποία σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα απελευθερώνοντας υδροκυάνιο, το οποίο σκοτώνει και τον άνθρωπο) σε ένα δισκίο με καρκινικά κύτταρα, τη βάζεις απ’ ευθείας στα κύτταρα. Όταν όμως τη δίνεις σε έναν άνθρωπο αυτή περνάει από το στόμα, το πεπτικό σύστημα και έρχεται σε επαφή με τα χιλιάδες χημικά που περιέχει το ανθρώπινο σώμα. Αυτή η επαφή μπορεί να δημιουργήσει δεσμούς ή να τους σπάσει κάνοντας το φάρμακο είτε άχρηστο είτε και επικίνδυνο για τον ασθενή.
Το να φτιάξεις ένα φάρμακο που σκοτώνει βακτήρια είναι εύκολο συγκριτικά με το φάρμακο του καρκίνου. Αυτό συμβαίνει διότι για να τα σκοτώσεις το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να φτιάξεις μια ουσία που επηρεάζει τη χημεία των βακτήριων. Τα καρκινικά κύτταρα όμως είναι δικά μας κύτταρα, απλώς έχουν μεταλλαχθεί. Συνεπώς η χημεία τους είναι ίδια με αυτή των υγιών κυττάρων και αυτό τα κάνει δύσκολο να τα σκοτώσεις χωρίς να σκοτώσεις και τον ασθενή.

Παράλληλα, κάθε τι ξένο που μπαίνει στο σώμα μας το συκώτι και τα νεφρά μας προσπαθούν να το αποβάλλουν με κάθε τρόπο.

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί υπάρχει τεράστια απόσταση από την επιτυχία in vitro και την επιτυχία σε άνθρωπο.

Για παρόμοιους λόγους οι έρευνες που έχουν γίνει σε πειραματόζωα, ποντίκια και αρουραίους, είναι ενδιαφέρουσες αλλά δεν δείχνουν απαραίτητα κάτι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε άμεσα οι άνθρωποι. Οι αρουραίοι και τα ποντίκια έχουν σημαντικές βιοχημικές διαφορές με εμάς και αυτό που έχει αποτέλεσμα σε αυτούς δεν είναι απαραίτητο πως θα έχει αποτέλεσμα σε εμάς.

Συμπέρασμα: Οι έρευνες in vitro και σε ζώα δεν είναι άχρηστες, το αντίθετο. Είναι πολύ χρήσιμες διότι μας δίνουν μια γενικότερη κατεύθυνση στην οποία να μπορέσουμε να ψάξουμε πιο βαθιά. Αλλά όποτε ακούτε για κάποια τέτοια έρευνα χάρη στην οποία ανακαλύφθηκε ΤΟ φάρμακο, τότε καλό θα είναι να κρατάτε μικρό καλάθι.

Τα άρθρα στα οποία αυτές οι έρευνες παρουσιάζονται ως η πεμπτουσία της ιατρικής είναι στη καλύτερη παραπλανητικά, στη χειρότερη ψευδή και επικίνδυνα.

Τέλος, αποδείξεις για το φάρμακο κατά του καρκίνου ΔΕΝ αποτελούν το Youtube, προσωπικές ιστορίες, ένα προαίσθημα που έχουμε, κάποιος τύπος που γνωρίσαμε σε μια παραλία, τα site σαν της Food Babe, το Collective Evolution το Natural News, και γιατροί σαν τον Mercola.