Ρότσιλντ: Αποδομώντας τις θεωρίες συνωμοσίας

Κάθε συνωμοσιολογική ιστοσελίδα που σέβεται τον εαυτό της, δε μπορεί παρά να μην κάνει συχνές αναφορές στη θεωρία που προτάσσει πως οι κυβερνήσεις του πλανήτη βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός σκιώδους οργάνου που απαρτίζεται από μέλη των οικογενειών Ροτσιλντ, Ρόκφελερ κτλ.

 Μετάφραση από άρθρο του Brian Dunning – Sceptoid

Τι στοιχεία υπάρχουν όμως πως αυτές οι οικογένειες και στη προκειμένη περίπτωση, οι Ρότσιλντ, ορίζουν τις τύχες του πλανήτη; Για ποιο λόγο υπερδυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα να λαμβάνουν ”άνωθεν” εντολές, παραχωρώντας τη κυριαρχία τους και διεξάγοντας πολέμους; Η απάντηση, σύμφωνα με τους ”πιστούς”, είναι τα χρήματα.

Η αχόρταγη λαχτάρα των Ρότσιλντ για χρήματα και εξουσία, τους έχει οδηγήσει να δολοφονήσουν Αμερικανούς προέδρους και να είναι πίσω σχεδόν από κάθε πόλεμο από τις αρχές του 19ου αιώνα έως σήμερα. Αν και Εβραίοι, είναι πίσω από το Ολοκαύτωμα, ενώ σύμφωνα με άλλους, ήταν η πραγματική δύναμη πίσω από τη δημιουργία του σύγχρονου Ισραήλ. Ο Nathan Rothschild φέρεται  να έχει πει:

”Δεν με ενδιαφέρει που μια μαριονέτα κυβερνά το θρόνο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ο άνθρωπος που ελέγχει τη παροχή του βρετανικού χρήματος, ελέγχει την αυτοκρατορία. Και αυτός ο άνθρωπος είναι εγω”.

Η ιστορία των Ρότσιλντ είναι μια ιστορία χρήματος που ξεκίνησε κατά το 18ο αιώνα. Ο αντισημιτισμός που επικρατούσε για αιώνες στην Ευρώπη, πιθανότατα ”βοήθησε” τους Εβραίους να εξελιχθούν οικονομικά. Η απαγόρευση ιδιοκτησίας συμμετοχής και σε δημόσια αξιώματα, τους οδήγησε να ασχοληθούν με το εμπόριο και τα οικονομικά γενικότερα, διακινώντας χρήματα και κάνοντας περιουσίες.

Ένας από τους πιο επιτυχημένους ήταν ο Mayer Amschel Rothschild, γεννηθείς το 1744, σε μια παραγκούπολη της Φρανκφούρτης. Ήταν ένας από τους δεκάδες χιλιάδες περιθωριοποιημένους της εποχής. Μεγαλώνοντας έγινε υπάλληλος σε μια μικρή τράπεζα του Αμβούργου, όπου έμαθε τη ”τέχνη”. Επιστρέφοντας στη Φρανκφούρτη, σε ηλικία 19 ετών και άρχισε να ασχολείται με ”μικροτραπεζική”, διακινώντας και ανταλλάσσοντας σπάνια νομίσματα και σχετικές επενδύσεις. Όντας έξυπνος και χαρισματικός, αναζητούσε πλούσιο πελατολόγιο και άρχισε να συναναστρέφεται με ευγενείς, όπου και όποτε μπορούσε. Φτάνοντας στην ηλικία των 40, είχε καταφέρει να αποκτήσει επαγγελματική σχέση με τον William I, Εκλέκτορα της Hesse, ένα από τα λίγα άτομα που μπορούσαν να εκλέξουν Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με τη περιουσία του τελευταίου στη διάθεσή του, ο Mayer μπορούσε πλέον να εμπλακεί σε μεγαλύτερες, διεθνείς συναλλαγές.

Ήταν σε αυτό το σημείο που το όνομα Ρότσιλντ ενεπλάκη σε σενάριο χειρισμού χρημάτων στο παρασκήνιο πολέμων. Ο Meyer, ήταν πιστός στη παράδοση της οικογενειακής επιχείρησης και επέμεινε οι 5 γιοί του να γίνουν συνεταίροι. Αυτό που έκανε στη συνέχεια, αποτέλεσε παράδειγμα για πολλούς πλούσιους Εβραίους που ακολούθησαν. Έστειλε τους γιους του ως αντιπροσώπους στα 5 μεγάλα οικονομικά κέντρα της εποχής (Φρανκφούρτη, Βιέννη, Λονδίνο, Νάπολη και Παρίσι).

Κάπου εδω ξεκινάει μία από τις πρώτες συναλλαγές της οικογένειας που αποτέλεσε το έναυσμα της υπερβολής και της ψευδοϊστορίας. Ο William I, φοβούμενος τη προέλαση του Ναπολέοντα στην Ευρώπη, υποτίθεται πως μετέφερε όλη του τη περιουσία στον Meyer, για να τη προστατεύσει. Ο τελευταίος μπόρεσε να κρύψει τα χρήματα στέλνοντάς τα στο γιο του Nathan στο Λονδίνο. Το γραφείο των Ρότσιλντ στο Λονδίνο, αποφάσισε να τα επενδύσει και τα δάνεισε στο βασιλικό στέμμα, για να χρηματοδοτηθεί ο πόλεμος εναντίον του Ναπολέοντα στην Ισπανία και τη Πορτογαλία. Στη πραγματικότητα, ο William I, έδωσε στον Meyer, κάποια πολύ σημαντικά έγγραφα. Η περιουσία του William I βρισκόταν προ πολλού στη διαχείριση του Nathan. Ο ίδιος το William I, δεν ήταν άσχετος με το αντικείμενο, μιας και ο πατέρας του είχε ξαναχρηματοδοτήσει το στέμμα στη διάρκεια των πολέμων της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, λίγες δεκαετίες νωρίτερα, απ όπου αποκόμισε μεγάλο μέρος της περιουσίας του.

Όπως και να χει, οι επενδύσεις που έκαναν οι Ρότσιλντ για τον William I, απέδωσαν μεγάλο κέρδος και υπερέβησαν κατά πολύ -λόγω επιτοκίων- τις περιουσίες των πελατών τους. Σε αυτό το σημείο γεννήθηκε η τραπεζική δυναστεία των Ρότσιλντ. Οι 4 από τους 5 γιούς του Meyer, έκαναν δικά τους παιδιά και τα έστειλα να στελεχώσουν νέα γραφεία σε άλλα οικονομικά κέντρα. Ο Meyer έδωσε εντολή οι γάμοι των μελών της οικογένειας να γίνονται με στενούς συγγενείς, όπως πρώτα και δεύτερα ξαδέλφια, διασφαλίζοντας τη περιουσία από ”παρείσακτους”. Στο απόγειο της δύναμής του, η περιουσία του ξεπερνούσε αυτή οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου στην ιστορία. Κατά το 19ο αιώνα η N M Rothschild and Sons του Λονδίνου, έπαιζε το ρόλο που σήμερα παίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, βοηθώντας στη σταθεροποίηση νομισμάτων διαφόρων χωρών. Τα κέρδη τους ήταν τεράστια, άλλα παράλληλα παρείχαν μια διεθνή ”υπηρεσία” που κανείς άλλος δε μπορούσε.

Τα κόστη των 2 Παγκόσμιων Πόλεμων, ξεπέρασαν κατά πολύ τις δυνατότητες των Ρότσιλντ, αλλά και όλων των άλλων τραπεζών για χρηματοδότηση των εμπλεκομένων και οδήγησαν στη δημιουργία του ΔΝΤ, που σηματοδότησε το τέλος ενός μεγάλου μέρους των μέχρι πρότινος δραστηριοτήτων. Επιπλέον, οι Ναζί κατάσχεσαν όλη τη περιουσία των Ρότσιλντ στην Αυστρία και τα μέλη της οικογένειας κατέφυγαν στις ΗΠΑ. Η τεράστια περιουσία που άφησαν πίσω χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί. Αυτή ήταν η μια και μοναδική ”χρηματοδότηση” που έλαβαν από τους Ρότσιλντ.

Την εποχή της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ στα τέλη της δεκαετίας του ’40, υπήρχαν εκατοντάδες απόγονοι του Mayer Amschel Rothschild που ασχολούνταν με τράπεζες, ακίνητα και διάφορες άλλες επιχειρήσεις. Κάποιοι εξ αυτών υποστήριξαν το νέο κράτος. Κάποιοι άλλοι ήταν ενάντια του. Η ιδέα της ενοποιημένης οικογένειας Ρότσιλντ, είχε προ πολλού χαθεί. Πολλοί οικονομικοί θεσμοί ενεπλάκησαν στη δημιουργία του Ισραήλ, με κάποιους από αυτούς να ανήκουν σε κάποιον Ρότσιλντ και κάποιους άλλους να μην έχουν τη παραμικρή σχέση. Μια θεωρία συνωμοσίας όμως χρειάζεται μόνο μια σπίθα για να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη πυρκαγιά.

Χαρακτηριστική περίπτωση: Το 1825 στη Μάχη του Βατερλό, αγγελιοφόροι του Ρότσιλντ μετέφεραν τα νέα της νίκης των Βρετανών στον Nathan, μια ολόκληρη μέρα πριν τους επίσημους αγγελιοφόρους του στέμματος. Ο Nathan αγόρασε ομόλογα σε πολύ χαμηλές τιμές, η αξία των οποίων αυξήθηκε σημαντικά με την άφιξη των νέων της νίκης την επόμενη μέρα. Η θεωρία συνωμοσίας υποστηρίζει πως ο Nathan πούλησε τεράστιο αριθμό ομολόγων για να ξεγελάσει τους υπόλοιπους επενδυτές (που βλέποντας αυτή τη κίνηση υπέθεσαν πως ο Nathan έμαθε πρώτος πως η μάχη είχε χαθεί) και με αυτή την απάτη, πολλαπλασίασε τη περιουσία του. Η θεωρία αυτή έχει ως βάση ναζιστική ταινία του 1940 με τίτλο  ”Die Rothschilds Aktien auf Waterloo”, που αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα παραποίησης της ιστορίας. Στη πραγματικότητα, η τράπεζα του Ρότσιλντ είχε ποντάρει σε παρατεταμένο πόλεμο και η αποφασιστική νίκη στο Βατερλό, περιόρισε σημαντικά τα κέρδη της.

Μια από τις πιο διάσημες συναλλαγές της έλαβε χώρα το 1825, όταν οι τράπεζες της Αγγλίας, όντας ουσιαστικά σε μη ελεγχόμενο καθεστώς, περιήλθαν σε κρίση εξαιτίας σε κακή διαχείριση των επιτοκίων. Ο Nathan είχε εν τω μεταξύ αγοράσει μεγάλες ποσότητες χρυσού από τη Τράπεζα της Αγγλίας, σε χαμηλή τιμή (λόγω της κρίσης) και το πούλησε στη Τράπεζα της Γαλλίας. Όταν λίγο αργότερα η ΤτΑ υπέφερε από έλλειψη ρευστότητας, αφού οι καταθέτες συνωστίζονταν για να σηκώσουν τα χρήματά τους, μπόρεσε να δανειστεί τα ίδια χρήματα από τον Ρότσιλντ, αποφεύγοντας τη καταστροφή. Οι συνωμοσιολόγοι υποστηρίζουν πως σε αυτό το σημείο ο Ρότσιλντ πήρε τον έλεγχο της ΤτΑ. Στη πραγματικότητα τους έδωσαν ένα δάνειο που αποπληρώθηκε στο ακέραιο.

Όσον αφορά τις φράσεις όπως αυτή που παραθέσαμε στην αρχή, ή παραλλαγή της (”Δώστε μου τον έλεγχο το χρηματικού συστήματος μια χώρας και δεν με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους”), φαίνεται πως υπάρχουν μόνο σε συνωμοσιολογικά βιβλία και ιστοσελίδες. Καμία πηγή εκείνης της εποχής δεν επιβεβαιώνει πως όντως ειπώθηκε από κάποιον Ρότσιλντ.

Την εποχή του Mayer Amschel Rothschild, δεν υπήρχαν κανονισμοί για τις τράπεζες ή το κεφάλαιο και ήταν δυνατό για κάποιον ή κ΄κάποιους να αποκτήσουν τόσο μεγάλη οικονομική δύναμη που θα φάνταζε πως ηταν σε θέση να ελέγξουν τη παροχή ρευστού ενός ολόκληρου κράτους. Σήμερα, κάποιοι ισχυρίζονται πως οι Ρότσιλντ κατέχουν το μισό πλούτο του πλανήτη. Εάν αυτό είναι αλήθεια, ισχύει το ίδιο επίπεδο για τον οποιοδήποτε. Οποιος κατέχει έντοκο τραπεζικό λογαριασμό, κατέχει και μερίδιο στην επένδυση των χρημάτων της τράπεζας. Αυτές οι επενδύσεις έχουν μεριδιο σε άλλες επενδύσεις, δημόσιες εταιρίες κοκ. Από κάποιο σημείο και μετά, κάθε οικονομική οντότητα ανήκει και έχει στη κατοχή της κάποια άλλη. Η ιδέα πως κάποιος μπορεί να ελέγχει το οικονομικά του πλανήτη είναι αστεία.

Η μονολιθική ιδέα του ”Οίκου των Ρότσιλντ” δεν υφίσταται στις μέρες μας. Το πλησιέστερο είναι το Rothschilds Continuation Holdings AG, μια ελβετική εταιρία που διαχειρίζεται κεφάλαια -μεταξύ άλλων- κάποιον εταιριών που έχουν ιδρυθεί από Ρότσιλντ. Δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος στο διοικητικό συμβούλιο που να ανήκει στην οικογένεια. Ο τελευταίος συνταξιοδοτήθηκε το 2011, αν και περίπου 8 Ρότσιλντ ίσως να κατέχουν μετοχές. Με κάποια δις ενεργητικό, είναι σχετικά μικρό ”ψάρι” σε μία θάλασσα με πολύ μεγαλύτερα ιδρύματα όπως οι Deutsche Bank, Mitsubishi UFJ Financial Group, HSBC Holdings, BNP Paribas, Japan Post Bank, Crédit Agricole Group, Barclays PLC, Industrial & Commercial Bank of China, Royal Bank of Scotland Group, JP Morgan Chase & Co. κτλ.

Οι Ρότσιλντ μάλλον δεν αντιπροσωπεύουν μια σκοτεινή συνωμοσία, αλλά μια άκρως επιτυχημένη ιστορία, ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από τη παραγκούπολη της Φρανκφούρτης και έφτασε να χρηματοδοτεί την ήττα του Ναπολέοντα. Η τιμή του χρυσού ρυθμίζεται 2 φορές την ημέρα από τα 5 μέλη του London Bullion Association: Barclays Capital, Deutsche Bank, Scotiabank, HSBC, and Societe Generale μέσω τηλεφώνου. Σήμερα είναι μια απλή οικονομική αναγκαιότητα, αλλά μέχρι το 2004, ήταν μια παράδοση αιώνος, όμοια με το χτύπημα του κουδουνιού έναρξης στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Οι 5 αντιπρόσωποι, ανάμεσά τους και ένας Ρότσιλντ, συναντιόντουσαν σε ένα δωμάτιο της N M Rothschild & Sons στο Λονδίνο. Αυτό το ”τελετουργικό” ανήκει πλέον στο παρελθόν, όπως ανήκει και η ισχύς της δυναστείας Ρότσιλντ.

Οι παραπάνω λεπτομέρειες είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό και τα δημοσιεύματα που δαιμονοποιούν κάποιους ανθρώπους πηγάζουν εν μέρη από την άγνοια, τον αντισημιτισμό που διακρίνει μερίδα των Ελλήνων και την αντίληψη πως για όλα τα κακά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, πάντα φταίει κάποιος άλλος. Προφανώς η “δυναστεία” των Ρότσιλντ δεν έφτασε στο απόγειο της δύναμής της με το σταυρό στο χέρι, αλλά η εμπλοκή της σε κάθε σκοτεινή συνωμοσία που διακινείται στο διαδίκτυο, αποτελεί τεράστιο άλμα λογικής.