Βρέθηκε πράγματι σπήλαιο Ναϊτών στην Αγγλία;

Πριν λίγες μέρες μάθαμε από γνωστές ιστοσελίδες του ελληνικού αλλά και του αγγλόφωνου διαδικτύου, για την υποτιθέμενη ανακάλυψη ενός δικτύου με σπηλιές  στην Αγγλία, το οποίο χρησιμοποιούνταν τόσο από τους Ναΐτες Ιππότες, όσο κι από τους εξίσου μυστηριώδεις “προγόνους” τους, τους Δρυΐδες.

Συγκεκριμένα διαβάσαμε την είδηση στα εξής sites  mixanitouxronou, news247, tvxs, fanpage , tilestora , tromaktiko και koolnews.

ΨΕΥΔΗΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ

Μια λαγότρυπα έφερε στο φως ένα δίκτυο με σπηλιές ηλικίας 700 ετών που χρησιμοποιούσαν ως κρησφύγετο οι ιππότες των Σταυροφοριών

Μια φαινομενικά συνηθισμένη φωλιά λαγού έκρυβε την είσοδο για ένα δίκτυο σπηλιών ηλικίας 700 ετών που αποτέλεσε κρησφύγετο ιπποτών κατά τις Σταυροφορίες.

Το υπόγειο κρησφύγετο των σπηλιών Caynton σε βάθος λιγότερο από ένα μέτρο βρίσκεται στην περιοχή Shropshire της Βρετανίας, κάτω από ένα αγρόκτημα.

Ο 33χρονος φωτογράφος Μάικλ Σκοτ από το Μπέρμιγχαμ, κατάφερε να μπει στις σπηλιές και να τραβήξει μαγικές εικόνες από τους υπόγεια διαμορφωμένους χώρους που θυμίζουν αρχαίο ναό.

Το δίκτυο αυτό διαδρόμων και σπηλιών ανήκε στους Ναΐτες Ιππότες, ένα Καθολικό στρατιωτικό τάγμα που απέκτησε δύναμη και πλούτο, πολεμώντας στις Σταυροφορίες.

Οι σπηλιές χρησιμοποιήθηκαν από Δρυίδες, ειδωλολάτρες και μυστικές θρησκευτικές αιρέσεις, που αναζητούσαν έναν ασφαλή χώρο για να κάνουν τις τελετές τους.

Πηγή: mirror.co.uk

Όπως αναφέρει το Snopes στην έρευνά του, το δίκτυο σπηλαίων που υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε τον Μάρτιο του 2017, στην πραγματικότητα ήταν ήδη γνωστό στον κόσμο, εδώ και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα το BBC στο τέλος του άρθρου του σχετικά με το θέμα αναφέρει ότι το σπήλαιο είχε σφραγιστεί το 2012 από τους ιδιοκτήτες, καθώς είχε υποστεί πολλούς βανδαλισμούς από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ασκούσαν μαύρη μαγεία. Υποστηρίζει παράλληλα ότι το εσωτερικό του σπηλαίου είχε λαξευθεί από “ακολούθους” των Ναϊτών τον 17ο αιώνα αλλά το πιο πιθανό είναι ότι μάλλον πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα γύρω στον 19ο αιώνα.

Στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε μια διεξοδική καταγραφή των συγκεκριμένων σπηλαίων, αλλά και ένα πλουσιότατο αρχείο με φωτογραφίες που τράβηξε ένας επισκέπτης το 2009. Το δίκτυο των σπηλαίων στο οποίαο ανήκει και το προαναφερθέν έχει μελετηθεί στο βιβλίο Subterranean Shropshire , το οποίο εκδόθηκε το 2002.

Πάντως κάποιες εφημερίδες που είχαν ασχοληθεί με το  θέμα αυτό το 2012, όταν δηλαδή σφραγίστηκε το συγκεκριμένο αξιοθέατο, έσπευσαν μετά την εκ νέου ανακάλυψη της σπηλιάς, να αλλάξουν τα παλαιότερα δημοσιεύματά τους, καθώς η νέα ιστορία ήταν πολύ πιο πικάντικη από την παλιά. Αυτό έκανε η εφημερίδα “The Birmingham Mail” (το λινκ αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα). Αντιθέτως η Daily Mail προτίμησε να μην “ανανεώσει” το άρθρο της με τα “νέα” στοιχεία που ήρθαν στο φως.

Πάντως στο site της Ιστορίας του Shropshire , μπορούμε να διαβάσουμε και την επικρατούσα άποψη δηλαδή, ότι το εσωτερικό του σπηλαίου λαξεύτηκε τον 19ο αιώνα κι όχι τον 17ο. Το να φτιάχτηκε κατά τον μεσαίωνα  από πραγματικούς Ναΐτες, είναι εντελώς εξωπραγματικό και δεν βασίζεται σε ρεαλιστικά στοιχεία. Όπως και το ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν κι από Δρυΐδες κατά την αρχαιότητα (αυτό ήταν μία πινελιά των ελληνικών αναμασήσεων).

Συγκεκριμένα λοιπόν αναφέρει

“This is an underground folly cut out of sandstone to create a temple.  It is not known when or why it as built but it was probably created as a folly in the mid-19th Century when this sort of thing was fashionable. The landowners used to allow the public to explore the temple but damage and litter caused by visitors finally made them seal up the entrance.”

Με λίγα λόγια, ήταν ένα κατασκεύασμα με τουριστικούς σκοπούς το οποίο δημιουργήθηκε κατά τον 19ο αιώνα, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις μυστικιστικές “τάσεις” της αλλόκοτης βικτωριανής εποχής.

Κλείνοντας θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το Βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο «Το Εκκρεμές του Φουκώ», το οποίο πιστεύουμε ότι ταιριάζει άριστα με την περίσταση
«Τον τρελό τον αναγνωρίζεις αμέσως. Είναι ένας βλάκας που δεν ξέρει τα κόλπα. Ο βλάκας προσπαθεί να αποδείξει τη θέση του, έχει λογική αλλήθωρη, ωστόσο έχει λογική. Ο τρελός, αντίθετα, δεν νοιάζεται για τη λογική, προχωρεί με βραχυκυκλώματα. Γι αυτόν, το καθετί αποδεικνύει τα πάντα. Ο τρελός έχει μια έμμονη ιδέα και οτιδήποτε βρει του κάνει για να την υποστηρίξει. Τον τρελό τον αναγνωρίζεις από τις ελευθερίες που παίρνει μπροστά στο καθήκον της απόδειξης, από την ευκολία με την οποία δέχεται επιφοιτήσεις. Και θα σας φανεί παράξενο, αλλά ο τρελός, αργά ή γρήγορα, ξεφουρνίζει τους Ναΐτες».