Ογκολόγος: Οι γιατροί δεν κάνουν χημειοθεραπείες – Καταρρίπτεται

Μια πολύ γνωστή Ελληνίδα ογκολόγος, υποστηρίζει πως «ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που δημιουργήθηκε τα τελευταία 200 χρόνια, οι φαρμακοβιομηχανίες κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους, οι ογκολόγοι-ασθενείς θα δεχθούν να πάρουν χημειοθεραπεία μόνο αν δεν μπορούν να βρουν άλλο τρόπο να αυτοκτονήσουν, η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη, είναι απλά μια δηλητηρίαση, με σκοπό το κέρδος, αδιαφορώντας για την εξόντωση των ασθενών, κανένας γιατρός δεν την παίρνει για τον εαυτό του ή την οικογένειά του και η θνησιμότητα από τη χημειοθεραπεία είναι 98%“. Έχει δίκιο;

ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η παραπάνω ανάρτηση οδηγεί σε αυτό το άρθρο, από το οποίο το επίμαχο σημείο είναι εδώ:

Στο ανωτέρω απόσπασμα, βλέπουμε να διατυπώνονται μια σειρά από ψευδείς ισχυρισμοί. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που δημιουργήθηκε τα τελευταία 200 χρόνια

Ο ισχυρισμός διαψεύδεται από την ίδια τη λέξη «καρκίνος«. Αν και περιπτώσεις της ασθένειας έχουν καταγραφεί στην Αρχαία Αίγυπτο ήδη από το 3.000 πΧ, ήταν ο Ιπποκράτης ο πρώτος που χρησιμοποίησε τις λέξεις «καρκίνος» και «καρκίνωμα», για να περιγράψει μη ελκώδεις σχηματισμούς και ελκώδεις όγκους που παρατήρησε στο δέρμα, τη μύτη και το γυναικείο στήθος.

Ο καρκίνος συνοδεύει την ανθρωπότητα από την απαρχή της. Υπάρχουν τουλάχιστον 200 προϊστορικοί σκελετοί ανθρώπων σε μουσεία ανά το κόσμο με εμφανή σημάδια καρκίνου στα οστά. Προφανώς οι προγονοί μας δεν υπέφεραν μόνο από καρκίνους στα κόκαλα, αλλά λόγω αλλοίωσης των ιστών, είναι αδύνατος ο εντοπισμός οποιασδήποτε άλλης μορφής.

Περισσότερα εδώ.

Οι φαρμακοβιομηχανίες κάνουν πολύ καλά την “δουλειά” τους

Είναι αλήθεια πως οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν κέρδη από την πώληση φαρμάκων. Αν αναλογιστούμε όμως πως ένα φάρμακο μπορεί να περάσει μέσα από χρόνια μελετών και δοκιμών, να χρησιμοποιεί «εξωτικές» ουσίες και τεχνικές παρασκευής, αντιλαμβανόμαστε πως το κόστος είναι ανάλογο. Παράδειγμα το Kynriah και οι γονιδιακές θεραπείες του καρκίνου.

Οι ογκολόγοι-ασθενείς θα δεχθούν να πάρουν χημειοθεραπεία μόνο αν δεν μπορούν να βρουν άλλο τρόπο να αυτοκτονήσουν και Κανένας γιατρός δεν την παίρνει για τον εαυτό του ή την οικογένειά του

Ο μύθος προέρχεται από παρερμηνεία μελέτης του 1985 που εξέτασε την αποδοχή της φαρμακευτικής ουσίας Cisplatin, η οποία είχε πολλές και βαριές παρενέργειες. Στην μελέτη, το 1/3 των γιατρών και νοσοκόμων ογκολογικών κλινικών, θα λάμβαναν τη συγκεκριμένη θεραπεία, η οποία ωστόσο -αν και σχετικά καινούργια για την εποχή της- δεν ήταν η μοναδική διαθέσιμη.

Το 1997 ακολούθησε ανάλογη έρευνα με το ερώτημα «Εάν είσαστε ένας 60χρονος με καρκίνο στον πνεύμονα, μετάσταση στο ήπαρ και το μυελό των οστών, θα κάνατε χημειοθεραπεία;».

Από τους 300 ερωτηθέντες, απάντησαν οι 126 με το 51% να είναι ογκολόγοι και αιματολόγοι, το 64,5% των οποίων, απάντησε θετικά στο ερώτημα, δηλαδή διπλάσιο ποσοστό από αυτο του 1985.

Περισσότερα εδώ.

Η θνησιμότητα από τη χημειοθεραπεία είναι 98%

Ο ανωτέρω ισχυρισμός βασίζεται σε παλαιότερη μελέτη που υποστηρίζει πως η επιβιωσιμοτητα των καρκινοπαθών που λάμβαναν χημειοθεραπείες ήταν μόλις 2,1-2,3% μετά τη πενταετία. Ο πομπώδης αλλά άνευ αντικρίσματος ισχυρισμός πως η 5ετής επιβιωσιμότητα των ασθενών που λαμβάνουν χημειοθεραπεία, δε ξεπερνά το 2,3%, εννοείται πως δεν είναι ελληνικής εμπνεύσεως. Αποτελεί «εφεύρεση» των εξ Αμερικής (βλέπε Gibben, Mercola κτλ) τσαρλατάνων και κυκλοφορεί εδώ και αρκετά χρόνια.

Όλη η ιστορία, βασίζεται σε μια (αμφιλεγόμενη) έρευνα που έγινε στην Αυστραλία όπου μελετήθηκε -μεταξύ άλλων- η συνεισφορά της χημειοθεραπείας (σε συνδυασμό ή όχι με άλλες μεθόδους) με γνώμονα τη 5ετή επιβιωσιμότητα καρκινοπαθών και τη προσδιόρισε μόλις στο 2,1%. Προσοχή: Η μελέτη αναφέρεται στη συνεισφορά της χημειοθεραπείας και όχι στο προσδόκιμο ζωής ασθενών που λάμβαναν μόνο χημειοθεραπεία.

Η μελέτη εξέτασε τους φακέλους 154.971 ασθενών και διαπίστωσε πως 3.306 εξ αυτών (ποσοστό 2,1%), επέζησαν για τουλάχιστον μια 5ετία, ενώ είχαν λάβει μόνο χημειοθεραπεία. Το υπόλοιπο 98%, είχαν λάβει διαφορετικά θεραπευτικά σχήματα (ακτινοβολίες, χειρουργείο, ορμονοθεραπείες, ανοσοθεραπείες), κατά μόνας ή συνδυαστικά, ακόμη και με χημειοθεραπεία. Συνολικά, η έρευνα έδειξε ποσοστό επιβίωσης από καρκίνο άνω των 5 χρόνων, σε ποσοστό 60% των περιπτώσεων. Γίνεται εύκολα κατανοητό, πως πουθενά δεν αναφέρεται πως όλοι οι 154.971 ασθενείς έλαβαν χημειοθεραπεία και εξ αυτών, μόλις 3.306, ποσοστό 2,3%, επιβίωσαν. Το αντίστοιχο νούμερο για τις ΗΠΑ ήταν 2,1.

Επιπλέον, η επίμαχη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2004 και χρησιμοποίησε στοιχεία που ήταν διαθέσιμα μέχρι το 1998, δέχτηκε σφοδρή κριτική. Για παράδειγμα:

– Οι ερευνητές δεν συμπεριέλαβαν όλους τους τύπους καρκίνου,

– Δεν έκαναν διαχωρισμό μεταξύ καρκίνων όπου η χημειοθεραπεία είναι η μοναδική λύση και καρκίνους όπου χορηγείται επικουρικά,

– Δεν συμπεριέλαβαν καρκίνους όπως η λευχαιμία για την οποία η χημειοθεραπεία είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματική,

– Δεν συμπεριέλαβαν ορισμένες παιδικές μορφές καρκίνου όπου η χημειοθεραπεία έχει επίσης πολύ καλά αποτελέσματα.

Στα πλαίσια του peer-reviewing, τέσσερις επιστήμονες (L. Mileshkin, D. Rischin, H. M. Princeκαι J. Zalcberg), απέστειλαν επιστολή στον εκδότη, διαμαρτυρόμενοι για όλα τα ανωτέρω.

Περισσότερα εδώ.

Συμπέρασμα

Είναι τραγικά λανθασμένες και δυνητικά επικίνδυνες οι απόψεις μιας ογκολόγου (μέλους του ΙΣΑ που έχει παραπεμφθεί στο πειθαρχικό) που έχει διαγραφεί το 2012 από την Εταιρία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας.