Οι Εβραίοι στο θρήσκευμα, δεν πληρώνουν φόρο στο κράτος;

Από το 2010 κυκλοφορεί ένα δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες πολίτες οι οποίοι είναι Εβραίοι στο θρήσκευμα δεν πληρώνουν φόρο στο κράτος, παρά μόνο στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας (ΚΙΣΕ). Ο ισχυρισμός ωστόσο είναι ψευδής.

Παραδείγματα: zoogla.gr, makeleio.gr, cretablog.gr, glyfadametropolitans.gr

Τα υπό εξέταση άρθρα αναφέρουν:

Με νόμο του κράτους απαλλάσσονται της καταβολής κάθε φόρου στο ελληνικό δημόσιο όλοι οι Εβραϊκής καταγωγής Έλληνες υπήκοοι και όλες οι Εβραϊκών συμφερόντων γνωστές τεράστιες βιομηχανίες που λειτουργούν στην Ελλάδα και δεν πληρώνουν κανέναν φόρο! Με βάση το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), βάσει του οποίου το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, όντας Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος κατέχει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ.!

«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) (ΚΙΣ) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους Εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»! Με απλά λόγια, κανένας Εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!

Ο εν λόγω ισχυρισμός είναι ανυπόστατος καθώς δεν υπάρχει στην νομοθεσία του Ελληνικού κράτους κανένας νόμος, καμία ειδική διάταξη, καμία εξαίρεση, που να προβλέπει και να διαφοροποιεί τους Έλληνες εβραϊκού θρησκεύματος να μην πληρώνουν φόρους.

Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος. Έτσι και οι εβραϊκής καταγωγής συμπολίτες μας λαμβάνουν κανονικά ΑΦΜ, υποβάλλουν τις φορολογικές τους δηλώσεις,  πληρώνουν φόρο για το εισόδημά τους, πληρώνουν ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητά τους, ΦΜΥ οι εργαζόμενοι, τους παρακρατούν Φόρο Ελευθέρων Επαγγελματιών αν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες (όπου προβλέπεται), πληρώνουν ΦΠΑ οι επιτηδευματίες και γενικά οποιονδήποτε άλλο φόρο προβλέπεται από τους νόμους για τους νομιμόφρονες πολίτες της χώρας.

Αναφορικά με την περιουσία καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι ο κάθε Έλληνας πολίτης είναι ελεύθερος να διαθέσει την περιουσία του κατά πως επιθυμεί. Μπορεί να την παραχωρήσει σε όποιον θέλει, κρατώντας την ψιλή κυριότητα ή την επικαρπία, ή και τίποτα. Αν έχει παιδιά, αυτά μπορούν νομικά να απαιτήσουν την νόμιμη μοίρα.  Αν δεν έχει δεν υπάρχουν περιορισμοί.

Τα ακίνητα των ισραηλιτικών κοινοτήτων φορολογούνται όπως φορολογούνται και τα ακίνητα της Εκκλησίας, εκτός των Συναγωγών που είναι χώροι λατρείας που επίσης έχουν τις ίδιες απαλλαγές (πχ ΤΑΠ, ΕΝΦΙΑ, δημοτικά τέλη, φόρους και ανταποδοτικά τέλη) με τους Ιερούς Ναούς, τα τεμένη ή κάθε θρησκευτική κοινότητα γενικότερα.

Μπορείτε να διαβάσετε το νόμο 4301/14 “Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων και λοιπές διατάξεις” σε αυτό το σύνδεσμο. Επίσης μπορείτε να διαβάσετε το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και τη σχετική εγκύκλιο για τη “Χορήγηση άδειας ίδρυσης και λειτουργίας σε χώρους λατρείας ετερόδοξων και ετερόθρησκων θρησκευτικών κοινοτήτων” σε αυτό το σύνδεσμο.

Το διάταγμα 182

Ο κάθε Εβραίος στο θρήσκευμα Έλληνας πολίτης είθισται να ανήκει στην εβραϊκή κοινότητα πλησίον του τόπου διαμονής του. Τέτοιες  εβραϊκές κοινότητες που υπάρχουν σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα, είναι Νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ), όπως εξάλλου ΝΠΔΔ είναι και η Εκκλησία, οι μητροπόλεις και οι ναοί.

Στη θρησκεία τους οι Εβραίοι έχουν μια παράδοση να ενισχύουν οικονομικά τις κοινότητες τους πληρώνοντας κάποια εισφορά/συνδρομή. Χωρίς να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε ότι αυτή η οικονομική βοήθεια θεωρείται από κάποιους ότι πηγάζει τις ρίζες της από την πεντάτευχο (Πεντάτευχος ονομάζονται τα πρώτα πέντε βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης) και τη λεγόμενη δεκάτη (οι Ισραηλίτες έπρεπε να δίνουν το 10%, απ’ όλα αυτά που κέρδισαν ή παρήγαγαν βλ. Λευιτικό 27:30, Αριθμοί 18:26, Δευτερονόμιο 14:24, Β’ Χρονικών 31:5). Οι κυριότεροι λόγοι που ζητείται η καταβολή της εισφοράς είναι για να υποστηρίξουν προγράμματα και δραστηριότητες που αφορούν την πίστη τους, όπως τη δημιουργία και τη συντήρηση εβραϊκών συναγωγών, εβραϊκών σχολείων, γηροκομείων, αλλά και τα έξοδα για την παραμονή των νεκρών τους στα νεκροταφεία  (το δόγμα τους προτρέπει να μην τους ξεθάβουν), καθώς επίσης για την πληρωμή των ραβίνων/ιερέων τους (το Ελληνικό κράτος παραδόξως δεν χρηματοδοτεί τη μισθοδοσία τους, ενώ σ άλλα δόγματα όπως οι μουσουλμάνοι ή οι καθολικοί το πράττει)

Η συνδρομή αυτή (πέτσια) φυσικά είναι καθόλα άσχετη κι ανεξάρτητη με την πληρωμή οποιουδήποτε άλλου φόρου. Δεν υπάρχει κανενός είδους απαλλαγή, συμψηφισμός ή φοροελάφρυνση αν πληρώνει κάποιος τα πέτσια στο ΚΙΣ.

Σε κανένα σημείο δεν υπάρχει αναφορά στον ισχυρισμό ότι “το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, υποκαθιστώντας το ελληνικό κράτος”.

Το προεδρικό διάταγμα (ΠΔ), στο οποίο γίνεται επίκληση, μπορείτε να το διαβάστε από αυτό το σύνδεσμο. Ή μπορεί να το αναζητήσετε μόνοι σας κατευθείαν στο εθνικό τυπογραφείο από αυτό το σύνδεσμο.

Αξίζει να παραθέσουμε τα άρθρα 5 και 26 στα οποία κυρίως εστιάζονται τα υπό εξέταση άρθρα και στα οποία θα μπορούσε να υπάρξει σύγχυση:

Άρθρο 5

Όλα τα μέλη της κοινότητος που συμπλήρωσαν το 21ο έτος της ηλικίας τους έχουν την υποχρέωση να καταβάλλουν στην Κοινότητα ετήσια εισφορά Πέτσια, που ορίζεται κατά τις διατάξεις του άρθρου 26 του παρόντος.

Άλλοι πόροι της κοινότητος είναι …2ζ) τα εισοδήματα κινητής και ακίνητης περιουσίας της κοινότητας.

Άρθρο 26

Η βεβαίωση της υποχρεωτικής εισφοράς «Πέτσια» γίνεται από την αντίστοιχη επιτροπή του άρθρου 18 του παρόντος που κατατάσσει τους υπόχρεους σε κατηγορίες εισφοράς ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση.

Το ύψος των εισφορών κατά κατηγορίες καθορίζεται κάθε χρόνο από την Κοινοτική Συνέλευση στη συνεδρίασή της για την έγκριση του Προϋπολογισμού και η βεβαίωση γίνεται από την Επιτροπή «Πέτσια» κάθε χρόνο κατά το μήνα Μάϊο.

Το ποσό της εισφοράς που βεβαιώθηκε κοινοποιείται στον υπόχρεο ο οποίος μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από της κοινοποιήσεως έχει δικαίωμα να υποβάλλει ένσταση στην Επιτροπή Ενστάσεων, που ορίζεται από το Κοινοτικό Συμβούλιο και είναι πενταμελής.

Οι αποφάσεις της Επιτροπής Ενστάσεων είναι οριστικές και αμετάκλητες. Κυριότερα στοιχεία για την κρίση της επιτροπής Ενστάσεων είναι: (α) η προσωπική συνέντευξη με τον υπόχρεο, (β) το σημείωμα φόρου που έχει εκδοθεί από την αρμόδια φορολογική αρχή στο όνομα του υπόχρεου βάσει της φορολογικής του δηλώσεως για την παρελθούσα ή τρέχουσα χρήση.

4α) Σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης υποβολής ενστάσεως από τον υπόχρεο, η απόφαση της επιτροπής πέτσια είναι υποχρεωτική και για το Κοινοτικό Συμβούλιο.

4β) Αν ο υπόχρεος απουσιάζει δικαιολογημένα από την έδρα της Κοινότητος, η προθεσμία υποβολής ενστάσεως αρχίζει από την ημέρα επιστροφής του. Η ημέρα αυτή αποδεικνύεται με επαρκή δικαιολογητικά που προσκομίζει ο υπόχρεος.

Το κοινοτικό συμβούλιο μπορεί να αρνηθεί την παροχή κάθε υπηρεσίας ή εξυπηρετήσεως στα μέλη που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Κατά συνέπεια σε κανένα σημείο δεν γίνεται νύξη περί απαλλαγής της Ισραηλινής κοινότητας από τη καταβολή φόρων στο ελληνικό κράτος.

Οι παραπάνω διατάξεις αφορούν άτομα τα οποία μετέχουν ως μέλη στους εν λόγω συλλόγους και όπως είναι γνωστό, όποιος εγγράφεται σαν μέλος σε σύλλογο, σωματείο, εξωραϊστικό ή πολιτιστικό, είναι υποχρεωμένος να τηρεί το καταστατικό, το οποίο προβλέπει ενίοτε και κάποια μηνιαία συνδρομή, μικρή ή μεγάλη.

Με βάση όλα τα διαθέσιμα στοιχεία λοιπόν καθίσταται σαφές ότι οι ισχυρισμοί περί απαλλαγής των Ελλήνων πολιτών οι οποίοι είναι Εβραίοι στο θρήσκευμα από τις φορολογικές τους υποχρεώσεις στο ελληνικό κράτος δεν έχουν καμία βάση στη πραγματικότητα.